روزنت خبری "مدیا پارت" که از اصلی ترین رسانه های نت در انتشار اخبار جنجالی و افشاگرانه است، مقاله ای طولانی در مورد "طارق رمضان"، روشنفکر مسلمانی که ماه هاست به اتهام تجاوز در زندان به سر می برد، منتشر کرده و می نویسد: ماه هاست که طارق رمضان حملات همه جانبه و بی سابقه رسانه های فرانسوی، مصری و اماراتی را تحمل کرده است. اما یک سال بعد از این جنجال، رسانه های فرانسوی در خصوص پیشرفت این پرونده که هر روز بی گناهی این استاد را ثابت می کند، خاموش شده اند.

در این مقاله آمده است: از طارق رمضان در رسانه ها به عنوان یک "درنده"، "تجاوزگر"، "انکار کننده" ای نام برده می شد که حتی جانب احتیاط در انتساب این القاب نیز رعایت نمی شد. وی ماه ها قربانی این حملات بی سابقه ای رسانه ای بود و برخی در پس این حملات جریان رو به رشد اسلام هراسی را که در حوزه رسانه ای فرانسه حضور پر رنگی دارد، می دیدند. برخی نیز رگه های از ملاحظات سیاسی در این پرونده یافتند که هم به دلیل پوشش رسانه ای و رسیدگی قضایی مدیریت این پرونده را دشوار ساخته بود. در هر حال آن چه محرز است پوشش بی سابقه رسانه ای علیه رمضان بسیار متفاوت با موارد دیگر مانند ماجرای "دارمانن"، "هولو"، "پلانسکی"، "بسون" یا "دپاردیو" بود. در واقع قضیه همان قضیه یک بام و دو هوا ست که باید مورد سوال قرار گیرد.

در بخش دیگری از این مقاله به توجه شدید رسانه ها به تکرار نقل قول هایی که حتی منبع و محتوی آن را چک نکرده اند، اشاره شده و آمده است: در این شیوه بیش از اطلاع رسانی، هدف تخریب و نابودی وی بوده است. در این ماجرا اخبار غلط بسیاری تکرار شده است. حتی در بسیاری موارد رسانه های فرانسوی صرفا اظهارات شاکیان یا وکلای آن ها را یک طرفه نقل کرده اند. شمار رسانه هایی که فردا بتوانند بی اخلاقی کاری خود، نادانی یا عدم حسن نیت خود را توجیه کنند بسیار اندک است. بسیاری مانند روزنامه لیبراسیون حتی از این هم فراتر رفته درمقالات بدون ارائه هیچ سند یا منبع یا بررسی می کوشند نشان دهند که جامعه مسلمان به این اندیشمند مسلمان پشت کرده است. خبرنگاران دیگری که در روزنامه لوموند یا شبکه «ب اف ام تی وی» یا حتی هفته نامه های «اکسپرس»، «لوپوئن» یا «ماریان» فعالیت می کنند نیز دست کمی از خبرنگار لیبراسیون ندارند. تاسف این جاست که رسانه های فرانسه زبان در بلژیک یا سوئیس نیز بدون رعایت اخلاق کاری یا اعمال هشیاری در این پرونده از رسانه های فرانسوی دنباله روی می کنند. 

معمولا چنین است که حوزه قضایی با حوزه رسانه ای متفاوت است. الان جای این سوال مطرح است که بعد از دو سال این پرونده در چه مرحله ای قرار دارد؟ پرونده ۳۰۰ صفحه ای که از آن در رسانه ها به دفعات زیاد یاد شده تاکنون دلیل و سند محکمی نداشته است. بریگاد جنایی پلیس تا کنون تمام روایات و اظهارات شاکیان را زیر سوال برده است. دلایل بی گناهی این روشنفکر مسلمان روز به روز بیش تر می شود. اما در این مرحله رسانه های فرانسوی چه می کنند؟ آن ها به ناگاه ساکت شده اند. بعد از ماه ها حملات بی سابقه به فردی که مظنون به ارتکاب جرم بوده اکنون همه وقتی می بینند بی گناهی وی در حال اثبات است سکوت اختیار کرده اند.

پروفایل وی (فردی عرب، مسلمان، نوه بنیانگذار جنبش اخوان المسلمین) بهترین و ایده آل ترین پروفایل در فضای اسلام ستیزی بود. امروز داده های جدید در پرونده وی روند تصمیم گیری را به سمت برائت از وی هدایت می کند اما در این خصوص هیچ خبر رسانه ای منتشر نمی گردد. ظاهرا رسانه های فرانسه در ادامه سرمستی ایدئولوژیک خود یک محکوم اشتباهی را به بی گناه واقعی ترجیح می دهند.

در بخش پایانی این مقاله به واکنش رسانه های مصری و اماراتی پرداخته شده و آمده است: با این شرایط دیدن استفاده اخبار رسانه های فرانسه در رسانه های این دو کشور نیز دیگر چندان جای تعجب ندارد. بسیاری از اخبار مطبوعات و شبکه های تلویزیونی فرانسه که خیلی از آن ها حتی دروغین بوده است، ترجمه و در رسانه های این دو کشور دیکتاتور که از هر شیوه ای برای سرکوب مخالفین خود استفاده می کنند، انعکاس یافت. بدین ترتیب خبرنگاران فرانسوی که کار خود را به دلیل باورهای خود یا تبعیت از دستور تحریریه یا مالکین رسانه به درستی انجام نمی دهند باید بدانند که به طور غیر مستقیم شریک چنین دیکتاتورهایی هستند، زیرا با این کار خود به اقدامات آن ها علیه مخالفانشان مشروعیت سیاسی می بخشند.