بیت المقدس و فلسطین از سال 1917 در اشغال به سر می برند، این نقاط پیش از این نیز در تاریخ 15 جولای 1099 از سوی نیروهای صلیبی اشغال شده بود و 88 سال بعد در نبرد حطین به رهبری صلاح الدین ایوبی آزاد شد.  امروز مسئله قدس-فلسطین را می توان بر چهار محور مبتنی بر آگاهی و حساسیت حل کرد:

قبل از هر چیز باید به «آرمان فلسطین» که در قلب صلاح الدین و مسلمانان زمان وی بود، را درک کرد و به آن نایل شد. پروردگار متعال حضرت محمد(ص) را شبی از مسجدالحرام به مسجدالاقصی برد (اسراء/1) و از آنجا به معراج رسید.

بنابراین، خداوند بین مسجد الحرام به عنوان نخستین « خانه‏ ای که برای [عبادت] مردم نهاده شد» (آل عمران، 96) و مسجد الاقصی که گفته می شود 40 سال بعد تأسیس شده است، پیوند معنوی برقرار کرد.  پیامبر که پس از هجرت به مدینه، حدود 17 ماه رو به بیت المقدس نماز می خواند، با نازل شدن آیه « روی به طرف کعبه آور» (بقره، 149) رو به سوی کعبه آورد.  (هنگامی که در مکه بود و در کعبه نماز می خواند، صورت مبارکش را به سمت رکن یمانی می گرداند و قبله را در محور مکه- بیت المقدس یکی می کرد). پیامبر همچنین اقامه نماز را در سه مسجد (مسجد الحرام، مسجدالاقصی و مسجد النبی) توصیه کرده است.  پیامبر فرمود: «اگر نمی توانید به مسجدالاقصی بروید، برای آنجا روغن بفرستید تا چراغهایش روشن شود» (ابو داود، صلاه 14). بیت المقدس که میزبان پیامبران بسیاری بوده، برای ما مسلمانان موضوع اعتقادی است نه چیز دیگری.

اگر با «مفهوم جهاد» و بر این اساس «مفهوم فداکاری» نتوان از بیت المقدس و مسجدالاقصی دفاع کرد، نمی توان این سرزمین مقدس را آزاد کرد.

در اینجا به یادآوری حادثه منبر بسنده می کنیم که نشان می دهد سلطان صلاح الدین چه جهاد و فداکاری داشته است: صلاح الدین در حالیکه فقط 15-16 سال داشت، مأمور می شود نامه پدرش نجم الدین ایوب، والی دمشق را به نورالدین محمود زنگی در حلب برساند. او پس از انجام وظیفه، از منبر مشهوری که توسط ماهرترین نچار شهر حلب ساخته شده است، بازدید کرد. صلاح الدین از نجار پیر می پرسد که این منبر در کدام مسجد تعبیه خواهد شد؟ در جواب می شنود که «منبر را برای مسجد الاقصی ساخته است» اما صلاح الدین پاسخ می دهد اما بیت المقدس در اشغال است. نجار دانا هم ادامه می دهد که منتظر فرماندهی است که به اشغال مسجد الاقصی که به این عذاب چندین ساله پایان دهد، گویی این وظیفه را به صلاح الدین محول می کند. به نقل از روایات صلاح الدین هم پاسخ می دهد: «به اذن خدا مسجدالاقصی را نجات خواهم داد!  و مادامی که به این هدف نرسم نخواهم خندید. صلاح الدین تا 33 سال لبخند نزد تا اینکه مسجدالاقصی را فتح کرد و گفت: شایسته ما نیست وقتی بیت المقدس خون گریه می کند ما بخندیم.

اصول اصلی که صلاح الدین ایوبی از سلطان نورالدین محمود زنگی به ارث برده آرمان وحدت اسلامی و «شعور امت» است. زیرا هر حاکم عاقل مسلمان می داند که بدون تأمین اتحاد مسلمانان و ایجاد ارتش قدرتمند اسلامی، پیروزی در برابر صلیبیون ممکن نخواهد بود. این جمله صلاح الدین که می گوید: «کسانی که با دوستان خود می جنگند، نمی توانند بر دشمنان خود پیروز شوند» نشان دهنده حساسیت و آگاهی او نسبت به مفهوم امت در رفع درگیری ها میان مسلمانان و ایجاد اتحاد اسلامی است. و سرانجام صلاح الدین یک ارتش اسلامی متشکل از کردها، ترکها، عربها و چرکسها تشکیل می دهد...

صلاح الدین پس از تکمیل تمام تدارکات خود برای فتح بیت المقدس، متوجه نقص بزرگی در میان مسلمانان می شود: مساجد کشورش هنگام نماز صبح تقریباً خالی است... صلاح الدین همه علما و بزرگان را جمع می کند و می گوید «تا مساجد در نماز صبح مانند نماز جمعه پر نشود، جهاد اکبر علیه صلیبی ها را آغاز نمی کند» و با دعای همگان دست به کار احیا می شود. زیرا دو بار در قرآن آمده است: «از صبر و نماز یاری بجویید!» (بقره، 45، 153)

شرط پیروزی یاری خداوند است، ای اهل ایمان، شما اگر خدا را یاری کنید (یعنی دین و پیغمبر خدا را) خدا هم شما را یاری کند و ثابت قدم گرداند. (محمد، 7). زیرا اگر خدا شما را یاری کند محال است کسی بر شما غالب آید ... (آل عمران، 160)... بسیج در هر  موضوعی نتیجه بخش است، چه در نماز صبح، که مساجد پر می شود...چه در امر جهادی که صلاح الدین آغاز کرد و صلیبیون را شکست داد.

https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/abdullah-yildiz/kudus-filistin-nasil-kurtulur-44274.html