اوزان سویر (Ozan Soyer)، تحلیلگر ترک در یادداشتی به بررسی عمیق‌تری از رودررویی جمهوری اسلامی ایران با رژیم صهیونیستی پرداخته است. متن کامل یادداشت:

رژیم اشغالگر و نسل‌کش اسرائیل در تاریخ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ حمله‌ای شدید و گسترده علیه جمهوری اسلامی ایران ترتیب داد. در نخستین موج این حملات، بلندپایه‌ترین فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای ایران به شهادت رسیدند. هم‌زمان، عوامل داخلی و جاسوسان موساد نیز فعال شدند. ایران واقعاً در موقعیت بسیار دشواری قرار گرفت. اما در همان شب، زمانی که ایران پاسخ قاطع خود را به اسرائیل داد، مسیر وقایع تغییر کرد. هیچ‌کس، به‌ویژه اسرائیل و ایالات متحده، انتظار نداشت ایران بتواند به این سرعت و با چنین قدرتی از این ضربه برخیزد. اما ایران برخاست، استوار ایستاد و در نهایت به پیروزی‌ای که از نگاه خود «پیروزی» محسوب می‌شود، دست یافت.

این «پیروزی» از جنبه‌های گوناگونی قابل ارزیابی است و قطعاً تحلیل‌های نظامی و سیاسی آن توسط کارشناسان مربوطه انجام خواهد شد. اما من از منظر دیگری به این صحنه نگاه می‌کنم و در حد درک خود آن را توصیف خواهم کرد. پرسش اصلی این نوشتار چنین است: پیروزی اصلی ایران چیست؟

به گمان من، پیروزی اصلی ایران در این است که در دورانی که نظم جهانیِ موجود قدرت‌نمایی می‌کند و به نهایت بی‌پروایی رسیده، توانسته دین اسلام را ــ که جهانیان را مخاطب قرار می‌دهد ــ با برداشت و قرائت خاص خود نمایندگی کرده و به جهانیان پیشنهاد دهد. همان‌طور که می‌دانید، ایران از زمان انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ تاکنون همواره با سیاست‌های آمریکا و اسرائیل در منطقه و نظام جهانی مخالفت کرده است. این موضع هزینه‌های سنگینی برای ایران داشته است: جنگ‌ها، تحریم‌های اقتصادی، ناآرامی‌های داخلی و غیره. اما اکنون، با وجود همه کاستی‌ها و مشکلات، یک جمهوری اسلامی و یک ملت مقاوم در برابر امپریالیسم و صهیونیسم شکل گرفته که با تحولات اخیر این فرصت را یافته تا اثبات کند که در مسیر درست گام برداشته است.

در همین راستا، در ایران وحدتی شکل گرفت که تا پیش از آن بی‌سابقه بود، وحدتی که نشان می‌دهد مردم ایران به درک تازه‌ای از واقعیات رسیده‌اند.

جمهوری اسلامی ایران، امروز به‌طور عینی این حقیقت را که سال‌هاست ادعا می‌کند، به جهانیان و به‌ویژه به مسلمانان نشان داد: در قرن بیست‌ویکم نیز می‌توان کشوری داشت با نظام سیاسی، نظامی و اجتماعی-اقتصادی مستقل، کشوری که با وجود ضعف‌ها و کاستی‌ها، بتواند واقعیت ویژه خود را تولید کند، با قدرتمندترین دشمنان دنیا بجنگد، تسلیم نشود و حتی پیروز گردد.

نکته کلیدی دیگر که امروز به‌صورت عملی اثبات شد این است: در قرن بیست‌ویکم، وجود رهبری چون [آیت الله] سید علی خامنه‌ای که عابد، زاهد، عالم، عارف، و در عین حال سیاستمدار و فرماندهی کارآمد است، ممکن، مفید و منطقی است. همچنین وجود مقاماتی در سطوح علمی و نظامی که ساده‌زیست، معنوی، اما کارآمد باشند، امری شدنی است. به باور ما، پیروزی اصلی جمهوری اسلامی ایران این است که این دو واقعیت را به شکل عینی و عملی به اثبات رسانده است؛ پیروزی‌ای که همه مسلمانان و حتی بشریت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

برای درک بهتر معنای این پیروزی، باید به سایر کشورهای جهان اسلام نگاه کنیم. از میان این کشورها، موارد مهمی همچون مصر، عربستان سعودی، قطر، سوریه و ترکیه قابل توجه هستند. این کشورها سال‌هاست که از جنبه‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و گاه نظامی، تحت فشار امپریالیسم و صهیونیسم قرار دارند. با وجود این، این کشورها به‌جای ایستادگی در برابر رژیم اشغالگر اسرائیل و حامیان امپریالیست آن، راه سازش، هماهنگی و دادن امتیاز را برگزیده‌اند. اگر با خوش‌بینی بنگریم، شاید گفته‌اند که «تا پل را رد کنیم، باید با خرس مدارا کرد». اما در شرایط فعلی، به‌ویژه در کشورهای خلیج فارس، این خرس دیگر فقط «دایی» نیست بلکه به «پدر» تبدیل شده است، و قید «تا رد شدن از پل» هم عملاً از بین رفته است. چراکه کشورهایی چون اردن و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس در برابر حملات ایران به اسرائیل، به‌صراحت از اسرائیل حمایت کردند. سوریه نیز در سکوتی مرموز، نه بیانیه‌ای صادر کرد و نه اقدامی علیه اسرائیل یا آمریکا انجام داد. ترکیه نیز، هرچند مثل بقیه کشورها عمل نکرد، اما به عنوان یک عضو ناتو، نتوانست (و نخواست) مانع استفاده آمریکا از پایگاه‌های نظامی‌اش برای کمک به اسرائیل شود.

بله، خلاصه اینکه کشورهایی که راه سازش را برگزیده‌اند، در این آزمون الهی که می‌توان آن را جنگ ایران و اسرائیل نامید، چنین موضعی اتخاذ کردند. در ادبیات سیاسی، معمولاً این اتفاقات با واژگان سیاسی، مقطعی و منافع ملی تفسیر می‌شود. اما آیا کسی هست که این رویدادها را از منظر دینی و به عنوان آزمونی الهی ببیند؟ اکنون باید این پرسش را مطرح کرد: کشورهای اسلامی، ملت‌های مسلمان و امت اسلامی برای موفق شدن در این آزمون، باید کدام راه را انتخاب کنند؟ سازش یا مقاومت؟

این پرسشی است که امروز ــ در پرتو طوفان الاقصی، تحولات سوریه و جنگ ایران و اسرائیل ــ باید بی‌درنگ و صادقانه درباره‌اش بحث کنیم.

منبع:

https://islamianaliz.com/makale/25370251/ozan-soyer/iranin-asil-zaferi-nedir