برترین روضه‌خوان فارسی شهر پیشاور

به‌محض اینکه نام آغا سید مبارک حسین شاه نقوی به میان می‌آید، تنها یک جمله بر زبان جاری می‌شود: آغا مبارک شاه از برترین روضه‌خوانان فارسی در پیشاور بود. او از هیچ تلاشی در ترویج عزاداری بر منبر امام حسین (ع) در امام‌بارگاه های شهر پیشاور و به‌ویژه در توسعه و ترویج نوحه‌های فارسی دریغ نکرد. او این توفیق را داشت که شصت و پنج سال به مرثیه سرایی و نوحه خوانی و روضه خوانی به زبان فارسی بپردازد. اساتید وی ملک غلام عباس (رحمه الله) و آقا علیرضا شاه الکام (رحمه الله) از بزرگترین ذاکران محب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در پیشاور بودند.

آغا سید مبارک حسین شاه نقوی از برترین روضه‌خوانان فارسی شهر پیشاور

در دوران کنونی، افراد بسیار کمی از این حقیقت آگاه هستند که آغا مبارک شاه علاوه بر اینکه افسر ارتش پاکستان بود، شاعری برجسته، ادیبی توانا، نویسنده‌ای چیره‌دست بود و همچنین از علوم غریبه نیز بهره مند بود.

سید مبارک حسین با تخلص "حاجز" به خاندان فقیر از سادات تعلق داشت. از آنجا که از نسل حضرت امام نقی علیه‌السلام بودند، به "نقوی" شهرت یافت.  

ایشان در ابتدا در ارتش سلطنتی بریتانیا به‌عنوان کاپیتان افتخاری در منطقه گلگت بلتستان خدمت می‌کرد. سپس در اداره‌ی مواد غذایی پیشاور به‌عنوان سرپرست منصوب شده پس از بازنشستگی، نزدیک به پنج سال در صنایع وابسته‌ی نوشهره در سمت معاون مشغول به کار بود.  

سید مبارک حسین شاه علاوه بر اینکه شخصیتی علمی و ادبی بودند، شاعری برجسته نیز محسوب می‌شد. در دوران خدمت نظامی، پژوهشی گسترده درباره‌ی پاکستان انجام داد و کتابی با عنوان "سفرنامه بلتستان" تألیف کرد.  

همچنین مجموعه‌ای از اشعار ایشان در دسترس است، اما این اشعار هرگز در قالب کتابی گردآوری نشد. در حوزه‌ی ادب و شعر، از حضرت سید ضیا جعفری رح (خیام سرحدی)، شاعر پارسی گوی مشهور پیشاور، راهنمایی در اصلاح شعر دریافت می‌کرد و در نتیجه، شاگرد ایشان محسوب می‌شد.  

علاوه بر این، آغا صاحب سخنرانی برجسته و نوحه‌خوان و روضه‌خوانی خوش‌صدا نیز بود. ایشان با خطابه‌ها و سخنرانی‌های خود، افراد بسیاری را در شهر پیشاور با محبت اهل بیت اطهار علیهم‌السلام آشنا کرد، به‌گونه‌ای که مردم از مناطق مختلف در دهه‌ی محرم به امام‌بارگاه‌ها می‌آمدند و در این مجالس شرکت می‌کردند.  

آغا مبارک شاه نه‌تنها در سخنرانی به زبان اردو مهارت داشت، بلکه در روضه‌خوانی فارسی، مرثیه‌خوانی فارسی، نوحه‌خوانی و قرائت دیباچه نیز سبکی منحصربه‌فرد داشتند. صدای پر از سوز و احساس ایشان حالتی عرفانی و وجدانی در محافل ایجاد می‌کرد و سرشار از حزن بود.

از جمله امام‌بارگاه‌هایی که در آن‌ها به اجرای روضه‌خوانی و نوحه‌خوانی فارسی می‌پرداختند، می‌توان به: 

- امام‌بارگاه عادل بیگ کوچه رسالدار،  

- امام‌بارگاه آغا گل گنج،  

- امام‌بارگاه آغا سید جماعت علی شاه کاظمی (تحصیل گور گٹڑی). 

- امام‌بارگاه بی‌بی فاطمه صفرا گنج.  

- امام‌بارگاه ابراهیم خان رسیوٹاں. 

- امام‌بارگاه سردار کاظم علی خان قزلباش گنج.

- امام‌بارگاه شیر علی خان ڈاگے والا اشاره کرد.  

علاوه بر این، ایشان از طرف اهل سنت نیز در برگزاری مراسم نذر و عَلَم مشارکت داشت. از آنجا که رسالدار عادل بیگ، پدربزرگ ایشان بودند، بیشتر توجه خود را به امام‌بارگاه وی معطوف داشتند.

ایشان حلقه‌ای از ذکر ترتیب داده بود که در آن تمامی نوحه‌خوانان به شکل دایره‌ای می‌نشستند و تحت رهبری ایشان به اجرای ذکر سنتی فارسی می‌پرداختند.  

آغا سید مبارک حسین شاه در تاریخ ۴ ژوئن ۱۹۰۵ متولد شدند و در ۸ فوریه ۱۹۹۰ از دنیا رفت.  

پس از وفات ایشان، فرزندشان، آغا سید قیصر عباس شاه نقوی، این مسیر را ادامه داده و هر سال در دهه‌ی محرم به‌صورت منظم به قرائت نوحه‌ها و دیباچه‌های فارسی پرداخته و سایر روضه‌خوانان فارسی‌زبان را نیز در این مجالس شرکت می‌دهند تا سنت‌های قدیمی امام‌بارگاه زنده نگه داشته شود.

https://www.facebook.com/ImamBargahAdilBaig/posts

هفته نامه پیام سحر پیشاور، 9 مارس 2025

کد خبر 23806

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 0 =