بر اساس آخرین داده های ارائه شده توسط دفتر ملی ثبت جرائم هند (ان سی آربی)ایالت ماهاراشترا برای دومین سال پیاپی دارای بیشترین تعداد نوجوانانی است که به جرائم سنگین مانند قتل و سرقت متهم شده اند. از نظر تعداد کل جرائم ارتکابی توسط نوجوانان نیز ماهاراشترا پس از ایالت مادیا پرادش در رده دوم قرار دارد دربین شهرهای هند نیز مومبای پس از دهلی در جایگاه دوم است. با این وجود، تعداد برخی از جرائم کاهش داشته است: ماهاراشترا در سال ۲۰۱۷، تعداد ۱۱۶ پرونده مربوط به نوجوانان متهم به قتل را ثبت کرده است در حالیکه این تعداد در گزارش قبلی دفتر ثبت جرائم برای سال ۲۰۱۶، ۱۳۰ پرونده بوده است.
کارشناسان می گویند که کاهش تعداد برخی از جرائم ممکن است مربوط به بازدارندگی باشد که در قانون دادرسی نوجوانان در سال ۲۰۱۵ آمده است؛ که در آن نوجوانانِ گروه سنی ۱۶-۱۸ ساله که در گیر"جرائم فجیع" شوند، همانند بزرگسالان محاکمه می شوند. در مورد اینکه چرا ماهاراشترا در صدر اینگونه جرایم قرار دارد، کارشناسان معتقدند: توقف برنامه های اصلاحی برای نوجوانان درکانونهای اصلاح و تربیت باعث شده خود این کانونها بستری را فراهم بیاورند تا جرائم در میان کودکان و نوجوانان سنگین تر شود.
امروزه تقریباً هیچ نوع جرمی وجود ندارد که افراد کم سن و سال نیز در آن درگیر نباشند. کارشناسان می گویند که علت این امر رسوخ بزهکاری در بعضی خانواده های فرودست جامعه است که کودکان را نیز درگیر می کند که به دلیل فقر، خانواده های ناکارآمد و از همه مهم تر، اشکال جدی در تربیت و اصلاح کودکان است. بسیاری از افسران پلیس و وکلایی که روزنامه تایمز با آنها مصاحبه داشته اند اذعان دارند که بازداشتگاههای نوجوانان و حتی خود کانون های اصلاح و تربیت می توانند بستر ساز جرائم سنگین تر در نوجوانان باشند.
آقای دیپاک چاتوپادیا، عضو سابق دادسرای نوجوانان، می گوید: " نوجوانانی که برای بازجویی به بازداشتگاه ها و مراکز توانبخشی کودکان می روند نه تنها توانبخشی نمی شوند بلکه پس از مدتی مانند یک خلافکار حرفه ای از آنجا خارج می شوند. بنابراین پیش از آنکه بخواهیم دنبال جبران خسارت ها باشیم باید ساز و کاری برای درک پیش زمینه ها و عواملی که نوجوانان را وادار به ارتکاب چنین جرایمی می کند، داشته باشیم. " وی افزود: "آنها از خانواده های فقیرو از هم پاشیده آمده اند و بدون سرپرست بزرگ می شوند. گروه های خلافکار غالباً از آنها به عنوان طعمه برای ارتکاب جرایم خود استفاده می کنند و می دانند که حتی اگر نوجوانان دستگیر و گناهکار شناخته شوند، بزودی آزاد خواهند شد. این نوجوانان دستگیر شده نیز دربازداشتگاه های ویژه نوجوانان و کانونهای اصلاح وتربیت نه تنها هیچ مشاوره و برنامه اصلاحی مناسبی ندارند بلکه در آنجا حتی مواد مخدر نیز به راحتی یافت می شود و عملاً ورود به این بازداشتگاه ها به معنای بدتر شدن وضعیت آنان است. که نمونه اخیر آن نوجوانی به نام داوود ابراهیم بود که به خاطر یک جرم کوچک او را به کانون اصلاح و تربیت بردند و او از آنجا یک خلافکار خطرناک بیرون آمد که می توانید تاریخچه او را در خبرها پیدا کنید."
روزنامه: تایمز آف ایندیا
نظر شما