نشریه «لو پتی ژورنال» چاپ پاریس اخیراً مصاحبه‌ای با مدیر شرکتی که مسئولیت نشان‌های افتخار فرانسه «لژیون دونور»[۱] را بر عهده دارد، روی سایت خود منتشر ساخته که در آن ضمن پرداختن به موضوع اهدای نشان لژیون دونور به شخصیت‌ها و افراد مختلف، اعمّ از فرانسوی و خارجیان از ملل مختلف، از آن به عنوان ابزاری در خدمت دیپلماسی فرانسه یاد می‌کند.

در مقدمه این مصاحبه آمده‌است: این نشان‌ها و مدال‌ها از سوی شرکتی به نام «شرکت اعضای لژیون دونور» اداره می‌شود که ریاست آن را «ژنرال فرانسوا لویه» بر عهده دارد. در این مصاحبه، وی به وجود شبکه‌ای از افراد خارج از فرانسه اشاره دارد و از تلاش برای پویایی هرچه بیشتر این شبکه خبر می‌دهد.

این ژنرال فرانسوی درباره اینکه چگونه به ریاست این تشکیلات انتخاب شده‌است، می‌گوید: زمانی که من نهاد نظامی را ترک کردم، از یک طرف مایل نبودم جای دیگری صرفاً برای حقوق کار کنم و از طرفی نمی‌خواستم منفعلانه در بازنشستگی به سر برم! با توجه به سابقه طولانی خدمت و شناخت کافی از سرزمین‌های ماورای بحار و کشورهای خارجی، در سال ۲۰۱۴ میلادی، در قالب اقدامی عام‌المنفعه برای تصدی ریاست این شرکت پذیرفته شدم و این کاری است که من بسیار دوست دارم.

او درباره خارجی‌هایی که توانسته‌اند برترین نشان افتخار فرانسه را دریافت کنند و اینکه آیا تعداد آن‌ها زیاد است یا نه، و نیز اینکه چرا فرانسه می‌کوشد بخش خارجیان دریافت‌کننده نشان لژیون دونور را تقویت کند، می‌گوید: از همان ابتدای راه‌اندازی این نشان، قرار بود که فراگیر و جهانی باشد و از همین رو، خارجی‌ها نیز می‌توانستند و می‌توانند آن را دریافت کنند، مشروط به اینکه شرایط لازم برای دریافت آن را داشته باشند. تعداد افراد خارجی که موفق به دریافت این نشان شده‌اند، در سه سال بسیار متغیر بوده‌است. اما به طور کلّی، اگر بخواهیم در باب تمام رده‌ها سخن بگوییم، هر سال بین ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر در فرانسه و حدود ۳۵۰ نفر در خارج از فرانسه این نشان را دریافت می‌کنند. زمانی که این شرکت در سال ۱۹۲۱ میلادی راه‌اندازی شد، قرار بود اعضای دریافت‌کننده این نشان بتوانند به یکدیگر کمک کنند. مأموریت‌های این شرکت در قبال افرادی که موفق به دریافت این نشان شده‌اند، بدون توجه به محل اقامت آن‌ها، یکسان است.

رئیس شرکت لژیون دونور فرانسه درباره بخش‌های مختلف این نشان و اینکه چگونه آن‌ها سازماندهی می‌شوند، می‌گوید: تعیین هر بخش به موقعیت جغرافیایی آن بستگی دارد. هرچند هر کسی که موفق به دریافت نشان لژیون دونور شود، در پیوستن به بخش تعیین‌شده اجباری ندارد. بخش‌هایی که در خارج ایجاد می‌شود، باید قوانین کشورهای خود و نیز منشور حاکم بر این شرکت را رعایت نمایند. در حال حاضر، ما ۶۳ بخش در خارج داریم که به تناسب کشورها این بخش‌ها کم‌وبیش مهم و فعال هستند؛ به طور مثال، در سوئیس یا بلژیک، این بخش‌ها بیش از ۲۵۰ عضو دارند، در حالی که در کشورهای دیگری مانند ساحل عاج، تنها حدود ۲۰ نفر عضو هستند. وی می‌افزاید: صِرف ایجاد یک بخش به‌خودی‌خود مهم نیست، بلکه این شبکه ایجادشده باید مفید باشد و اقداماتی را نیز انجام دهد.

به گفته وی، آن دسته از افرادی که این نشان عالی فرانسه را دریافت کرده‌اند و در خارج فرانسه به سر می‌برند، اعمّ از آنکه فرانسوی یا خارجی باشند، در بخش‌هایی به عضویت درمی‌آیند که هدف آن‌ها تقویت اقدامات دوجانبه است. با گردآوری اشخاص دوستدار فرانسه و فرانسوی‌زبان و از آنجا که ارزش‌های تشریح‌شده در نشان لژیون دونور معرف ارزش‌های فرانسه هستند، این شرکت به‌خودی‌خود ابزاری جدّی برای اعتلای فرانسه در خارج است.

وی معتقد است که دارندگان این نشان‌ها سفیران راستین و نمایندگان واقعی فرانسه در خارج و نیز قدمگاه واقعی سیستم در خارج از فرانسه محسوب می‌شوند. هرچه اعتقاد آن‌ها در این حوزه بیشتر باشد، نتایج حاصل بهتر خواهد بود؛ به عنوان مثال، در هنگ‌کنگ و کانادا، فعالیت بخش‌های فعال در حوزه توزیع بورس‌هاست تا جوانان بتوانند بخشی از تحصیلات خود را در فرانسه بگذرانند. من غالباً گفته‌ام که اگر ما کار خود را درست انجام دهیم، می‌توانیم در ۱۹۰ کشوری که فرانسه در آن‌ها حضور دیپلماتیک دارد، حضور فعال داشته باشیم. هم‌اکنون دورنمای بسیار مثبتی در برابر افراد ما وجود دارد و طرح‌های همکاری بسیاری نیز در بخش‌های مختلف امکان اجرا دارند.

این ژنرال درباره برنامه ­ها و اهداف خود نیز می‌گوید: من خواهم کوشید تا روابط بین بخش­های مختلف را تقویت کنم و همه چیز حول محور فعالیت‌ها در پاریس متمرکز نباشد و نوعی هم‌افزایی منطقه‌ای شکل گیرد. سال گذشته، تمام بخش‌های فعال در حوزه آمریکای لاتین نشستی در مکزیک داشتند و ابتکاراتی را در موضوعات مختلف پیش گرفتند. هدف من این است که همین کار را برای بخش‌های فعال در حوزه اروپا، آسیا و غرب آفریقا انجام دهم.

خاطرنشان می‌شود که نشان لژیون دونور بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه است که ناپلئون بناپارت در ۱۹ می ۱۸۰۲ آن را بنیان گذاشت. این نشان از ۱۸۱۵ میلادی به دستور لوئی هجدهم به پنج سطح درجه‌بندی شد که شامل سه رده و دو مقام است که پایین­ترین رده آن، شوالیه است. رده­های دیگر آن به ترتیب از پایین به بالا «افسر»، «فرمانده»، «افسر ارشد»، و بالاترین آن، «صلیب بزرگ» است. هرچند عضویت در لژیون دونور به اتباع فرانسه محدود شده‌است، اما اتباع سایر کشورها نیز که به فرانسه خدمت کرده‌اند و یا از آرمان‌های آن حمایت کرده‌اند، ممکن است به دریافت نوعی از لژیون نائل شوند که تقریباً همان چیزی است که به عنوان عضویت در لژیون شناخته می‌شود. از زمان اولین مراسم در سال ۱۸۰۳ میلادی، فهرست کاملی از افرادی که تاکنون به عضویت لژیون درآمده‌اند، وجود ندارد، اما به طور کلّی، تعداد آن‌ها یک میلیون نفر برآورد شده‌است که حدود ۳۰۰۰ نفر (از جمله ۱۲۰۰ فرانسوی) به دریافت نشان صلیب بزرگ مفتخر شده‌اند.