سرمای پاییزی دیگری امسال از راه رسید و بحران کمبود یا نبود گاز خانگی ، مازوت ( سوخت گرمایشی) و بازگشت مجدد قطع برق برای ساعت های طولانی را با خود آورد . سردتر شدن هوا با رسیدن زمستان وضع را بدتر نیز کرده است . هم اکنون در دمشق که به مراتب وضعش بهتر از جاهای دیگر می باشد ، روزانه ۱۲ ساعت برق قطع می شود . مردم ساعت ها و گاهی چند بار پیاپی در صف گاز می ایستند و گیرشان نمی آید و بسیاری مشکلات دیگر . موضوعی که سال گذشته نیز رخ داد و شیرینی پیروزی ها و آزادسازی مناطق وسیعی از سوریه و شادمانی های پس از آن را بر کام مردم تلخ نمود . ولی شرایط در سال جاری سخت تر و نگران کننده تر شده است چون هم زمان و به دلیل تصویب و إعمال تحریم های جدید آمریکا علیه سوریه تحت عنوان "سزار" که تحریم بازسازی را نیز در بر می گیرد ، ارزش پول ملی سوریه روند کاهشی چشمگیری را نشان داده و با گسترش بحران در لبنان و سپس عراق ، این روند کاهشی سرعت فراوانی به خود گرفته و تقریباً صد در صد ارزش لیره سوریه کاهش یافته است به گونه ای که هم اکنون ارزش هر دلار به بیش از هزار لیره سوریه رسیده در حالی که چند ماه پیش حدود  ۵۰۰  لیره بود و این موضوع موجب بی ثباتی در بازار و افزایش قیمت ها و از همه مهمتر آسیب دیدن امنیت روانی جامعه شده است .  شاید با توجه به شرایط جنگی سوریه که البته بی سابقه و منحصر به فرد می باشد ، این وضعیت را بتوان طبیعی قلمداد نمود . تمام مواد سوختی اعم از بنزین ، گاز و مازوت وارداتی هستند که وارداتشان با توجه به محاصره اقتصادی و بانکی و همچنین بسته بودن گذرگاه های مهم و اصلی تجاری با اردن ، ترکیه ، عراق و لبنان ، بسیار سخت و پیچیده می باشد . همچنین تخریب زیرساخت ها مانند پالایشگاه ها و نیروگاه ها و خارج از سیطره دولت بودن منابع نفت و گاز در شرق سوریه هم مزید بر علت می باشند ولی به نظر می رسد مردم با تحمل ۹ سال جنگ ، ویرانی و ناامنی ، کم کم کاسه صبرش دارد تمام می شود . از سوی دیگر وسایل ارتباط جمعی در فضای مجازی با انتشار اخبار و شایعات به نگرانی ها دامن می زند . همچنین فضای مجازی پر است از انتقاد و حمله به مقامات و دولتمردان و اتهام ناتوانی و اختلاس و ... به آن ها و این به ایجاد فضای بی اعتمادی میان مردم و دولت کمک می کند و زمینه را برای اعتراض های مردمی فراهم می آورد . آنچه خطر این مرحله را بیشتر می کند ، این است که مردم عادی و آنانی که هوادار دولت بوده و یا حداقل با معارضین همراهی نکرده اند ، تبدیل به معترض شده و می شوند . اخیراً خانم شکران مرتجی بازیگر سرشناس و خوشنام سوریه با انتشار نامه سرگشاده ای خطاب به رئیس جمهور در صفحه شخصی اش در فیسبوک ، از وضعیت موجود و کمبود خدمات عمومی لب به شکایت گشوده که انعکاس گسترده ای میان مردم داشته است . خانم شکران علیرغم داشتن امکان مهاجرت ، از این کار خودداری کرد و در سوریه باقی ماند و از نظام سوریه دفاع نمود .  بخشی از نامه سرگشاده وی به رئیس جمهور در پی می آید تا تصویر روشن تری از وضعیت در لایه های زیرین جامعه سوریه به دست آید .        

((  آقای رئیس جمهور

مردم خسته اند . گاز نیست ، مازوت ( سوخت گرمایش ) نیست ، بنزین نیست ، برق نیست ، اجاره خانه ها به صدها هزار (لیره) رسیده است  ، شیرخشک کودکان نیست و قیمت یک قوطی آن به یازده هزار لیر (حدود ۱۲ دلار) رسیده است . ........ تاجرین جنگ و بحران و آن هایی که پول دارند و کسانی که پارتی دارند کارشان راه می افتد ولی اکثر مردم چه کار کنند ؟ از وعده و وعود در رادیو و تلویزیون خسته شدیم . معقول است کسی که در اثر جنگ نمرده ، از سرما و گرانی بمیرد ؟ از تاریکی خسته شدیم و دلمان روشنایی که شایسته ما و کشور بزرگمان باشد را می خواهد . ...... نمی خواهیم مهاجرت کنیم ، نمی خواهیم از اینجا برویم ، می خواهیم در کشورمان بمانیم و بسازیمش  . همه ما برای وطن هستیم اما نمی خواهیم وطن هم علیه ما باشد . وی تأکید کرده نامه اش را خطاب به رئیس جمهور نوشته چون تنها کسی است که می تواند صدای ملتش را بشنود و ندایش را پاسخ دهد .    ))

توضیح:

در مجموع روند افزایشی انتقادات و اعتراضات افکار عمومی (فعلاً) در فضای مجازی و تند شدن لهجه اعتراضی در سوریه ، نگران کننده است . در این میان سکوت مقامات ذیربط دولتی و عدم وجود گفتگویی میان دولت و مردم و عدم رفع ابهام و یا توجیه و شرح دلایل و اسباب مشکلات ، تعجب برانگیز می باشد . به نظر می رسد دولت سوریه به موازات خدمات مستشاری نظامی ، نیاز به خدمات مستشاری مدنی کشورمان نیز داشته باشد . همان طور که حفظ نظام سوریه برای جمهوری اسلامی ایران از اهمیت بسیاری برخوردار بود ، حفظ ثبات و امنیت اجتماعی سوریه در مرحله حساس کنونی به ویژه با عنایت به اوضاع لبنان و عراق نیز از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد . دستگاه های مسئول کشورمان باید در این زمینه فکری بکنند .