آپورواناند[1] می نویسد که دینانات باترا، بنیانگذار شیکشا باچائو آندولان سامیتی[2] و شیکشا سانسکریت اوتان نیاس[3] تحت حمایت [4]RSS، همچنین رئیس موسسه آموزشی RSS ویدیا بهاراتی بود. امروز دارای 12000 مدرسه و حدود 32 هزار دانش آموز است. دینانات باترا، یک شخصیت برجستهRSS ، از طریق کمپین‌های خود برای تبدیل آموزش «هند محور» به شدت بر چشم‌انداز آموزشی هند تأثیر گذاشت. با این حال، رویکرد او بیشتر در مورد «سانسور ایدئولوژیک» بود تا «غنی سازی آموزشی».
باترا خود را متخصص در همه موضوعات تصور می کرد و توسط حزبBJP در گجرات به عنوان یکی از آنها شناخته شد که خواندن 16 کتاب از کتابهای باترا را در مدارس اجباری کرد. برخی از آن کتابها به شرح زیر است:
- در روز تولدتان شمع ها را فوت نکنید. این فرهنگ غربی است که باید از آن پرهیز کرد. در روز هاوان انجام دهید و به گاوها غذا دهید.
- هنگام ترسیم نقشه هند، پاکستان، افغانستان، نپال، بوتان، تبت، بنگلادش، سریلانکا و برمه را در آن قرار دهید. اینها بخشهایی از هند تقسیم نشده (آخاند بهارات) هستند.
- تلویزیون قبل از مهابهاراتا اختراع شد. از این گذشته، سانجایا با پخش زنده از طریق تلویزیون، جنگ ماهابهاراتا را به دریتاراشترا نابینا نشان داد.
- در سری کتابهای [5]Paramdeep ادعا کرد که زوج های بدون فرزند با خدمت به گاوها صاحب فرزند می شوند.
- باترا در کتاب Tejomay Bharat، نوشت که فناوری سلول های بنیادی با مهابهاراتا به هند آمدند، دلیل آن تولد 100 کاوراوا بود.
باترا در بخش آموزش هند به دلیل شکایت های ضد تحصیلی اش شناخته شده است. او شکایت های متعددی را علیه کتاب های شورای ملی پژوهش و آموزش آموزشی(NCERT)[6] اقامه کرد.
باترا به دلیل پیگیری شدید دعوا علیه دانشمندان، نویسندگان و مؤسسات آموزشی برای حذف محتوایی که او «ضد هندو» یا «ضد هندی» می‌دانست از کتابهای درسی و دوره‌های دانشگاهی شهرت دارد. به عنوان مثال، او با موفقیت علیه کتاب هندوئیسم وندی دونیگر[7] مبارزه کرد که منجر به عقب نشینی آن شد. بسیاری از مردم از این واقعیت آگاه نبودند که وندی دونیگر، هند شناس و استاد خدمات برجسته تاریخ ادیان در دانشگاه شیکاگو با دو مدرک دکترا در سانسکریت (هاروارد) و مطالعات هندی (آکسفورد) سال‌ها صرف این موضوع کرده است، ترجمه و تبلیغ متون سانسکریت که بحث های خلاقانه ای را در مورد تاریخ سنت های هندو برانگیخت. همچنین شکایتی را برای حذف مقاله A.K. از رامانوجان«سیصد رامایانا» از دوره کارشناسی تاریخ دانشگاه دهلی،که نتیجه آن این بود که خود دانشگاه این قطعه را از دوره خود حذف کرد. نفوذ او در طول دهه ها گسترش یافت و او مبارزاتی را علیه چهره های برجسته ای مانند هنرمند ام.اف.حسین[8]، دیدگاهی محدودکننده از فرهنگ و دانش هند را پیش می برد.
کمپین‌های باترا محتوای آکادمیک مربوط به هندوئیسم، تاریخ هند و حتی زبان‌شناسی را هدف قرار داد. زیرا او برای حذف کلمات فارسی، عربی و اردو از کتابهای هندی و همچنین آثار نویسندگان مشهوری مانند «غالب» و «تاگور[9]» لابی کرد.
تحت هدایت او، مدارس تحت حمایت RSS مانند ویدیا بهاراتی، الگوی آموزشی«هند محوری» او را اتخاذ کردند و آرمان‌های ناسیونالیستی را ترویج کردند و هدفشان القای غرور در عظمت باستانی هند بود. مطالب آموزشی او ادعاهای بحث برانگیزی را ترویج می کرد. مانند این ایده که تلویزیون و فناوری سلول های بنیادی در هند باستان سرچشمه گرفته است و به دنبال تغییر چشم انداز فرهنگی با گنجاندن کشورهای اطراف مانند پاکستان، افغانستان و نپال در نقشه های« هند تقسیم نشده» (Akhand Bharat) بود.
استراتژی باترا چند لایه بود. او از سازوکارهای قانونی، کمپین های رسانه ای و حمایت سیاسی برای ایجاد فضای ترس برای نویسندگان و مربیان استفاده کرد. اقدامات او که اغلب با ارعاب فیزیکی از سوی گروه‌های راست‌گرای مانند ABVP (Akhil Bharatiya Vidyarthi Parishad) همراه بود، دانشگاهیان را از بحث در مورد موضوعاتی که ممکن است بحث‌برانگیز تلقی شوند، منصرف کرد. این فشار حتی ناشران خارجی در هند را به خودسانسوری واداشت تا از عواقب قانونی و سیاسی جلوگیری کنند.
منتقدانی مانند آپورواناند استدلال می‌کنند که کمپین‌های باترا جو ضد روشنفکری، کاهش آزادی آکادمیک و تشویق نسخه‌ای از تاریخ که با ایدئولوژی ناسیونالیستیRSS همسو باشد، ایجاد کرد. تأثیر باترا بر سیاست آموزشی فعلی هند مشهود است. زیرا ایده‌های او تحت سیاست آموزش ملی دولت، که عناصری از چارچوب «غرور فرهنگی» او را پذیرفته است، برجسته می‌شود. در حالی که کمپین های باترا به عنوان یک پیروزی شخصی تلقی می شد، اما نشان دهنده روند نگران کننده ای برای تنوع فکری و تفکر آزاد در کشوری است که زمانی به دلیل سنت غنی فکری خود مشهور بود.
#ذکریایی
نظر شما