در دنیایی که نام پاکستان اغلب با افراط‌گرایی، خشونت و عدم تحمل مذهبی پیوند خورده است، شهر کوچک مِتهی در منطقه‌ی تهرپارکر ایالت سند، روایت متفاوتی ارائه می‌دهد. برخلاف داستان‌های ناخوشایند حملات به اقلیت‌ها و تبدیل اجباری مذاهب که اخبار را تسخیر کرده‌اند، مِتهی نمادی از همزیستی، احترام و هماهنگی است. این شهر کوچک که حدود 80 درصد جمعیت آن را هندوها تشکیل می‌دهند، الگوی وحدت و احترام متقابل است که ریشه در فرهنگ صوفیانه‌ی سند دارد. 

وحدت میان ادیان در مِتهی 

آنچه مِتهی را منحصربه‌فرد می‌کند، احترام عمیقی است که ساکنان آن به باورهای یکدیگر دارند. در این شهر که هندوها و مسلمانان از زمان تأسیس پاکستان به‌مانند برادر کنار هم زندگی کرده‌اند، ارزش‌های تحمل و هماهنگی در زندگی روزمره نهادینه شده است. 

مسلمانان مِتهی به احترام هندوها، از قربانی کردن گاو اجتناب می‌کنند. هندوها نیز به احترام ماه محرم، مراسم عروسی یا جشن‌های خود را در این ماه برگزار نمی‌کنند. این احترام متقابل به اجتناب محدود نمی‌شود، بلکه به مشارکت فعال در سنت‌های یکدیگر نیز گسترش می‌یابد. 

به‌عنوان مثال، در ماه رمضان، هندوهای مِتهی نه‌تنها همراه مسلمانان روزه می‌گیرند، بلکه در آماده‌سازی و توزیع غذا برای افطار نیز کمک می‌کنند. به‌طور مشابه، در ماه محرم، ساکنان هندو پیشاپیش دسته‌های عزاداری حرکت کرده و مجالس سوگواری برگزار می‌کنند. 

جامعه‌ای بدون جرم و صلح‌آمیز 

همزیستی هماهنگ مِتهی در نرخ بسیار پایین جرائم این شهر منعکس شده است که تنها 2 درصد است. ساکنان مِتهی به نبود هرگونه درگیری مذهبی افتخار می‌کنند، چیزی که در کشوری که اغلب از خشونت فرقه‌ای رنج می‌برد، کمیاب است. 

یکی از ساکنان مسلمان این شهر می‌گوید: 

"هنگامی که هندوها در معبد عبادت می‌کنند، اذان از بلندگو پخش نمی‌شود و هنگام نماز، زنگ معابد به صدا درنمی‌آید. در رمضان، هیچ‌کس علناً غذا نمی‌خورد و در جشن هولی، همه، بدون توجه به دین، شرکت می‌کنند." 

این روحیه‌ی سازگاری متقابل و جشن‌های مشترک، نمایانگر سنت‌های صوفیانه‌ای است که ساختار فرهنگی سند را برای قرن‌ها شکل داده است. 

تجربه‌ای شخصی 

سفر به تهرپارکر و تجربه‌ی دست‌اول هماهنگی مذهبی در مِتهی، الهام‌بخش بود. گفتگو با ساکنان محلی، جامعه‌ای را نشان داد که عمیقاً در احترام و عشق به یکدیگر ریشه دارد. اینکه سخنرانان هندو مجالس سوگواری محرم را برگزار کرده و دسته‌های عزاداری را رهبری می‌کردند، نمونه‌ای بارز از چندفرهنگی این شهر بود. 

این هماهنگی همچنین در ابتکاراتی مانند سازمان‌های خیریه‌ای که توسط هندوها و مسلمانان اداره می‌شوند، مشهود است؛ مانند سازمانی که توسط آقای نظام، یک مسلمان، و ماما ویشان، یک هندو، اداره می‌شود. دوستی 25 ساله‌ی آن‌ها نمادی از وحدتی است که مِتهی را تعریف می‌کند. 

درس‌هایی از مِتهی 

مِتهی نمونه‌ی قدرتمندی از چگونگی همزیستی تفاوت‌های مذهبی بدون تعارض است. احترام متقابل ساکنان این شهر به باورهای یکدیگر نشان می‌دهد که چندفرهنگی و هماهنگی اهدافی قابل دستیابی هستند، حتی در منطقه‌ای که اغلب به‌عنوان غیرقابل تحمل تصویر می‌شود. 

این شهر، تضاد آشکاری با روایت‌های تلخی است که اغلب با پاکستان مرتبط هستند. مِتهی ثابت می‌کند که تعصب تعداد کمی از افراد نمی‌تواند شخصیت یک ملت را تعریف کند. جوامعی مانند مِتهی شواهد زنده‌ای هستند که نشان می‌دهند افراد با ادیان مختلف می‌توانند با صلح و دوستی در کنار یکدیگر زندگی کنند. 

نتیجه‌گیری 

مِتهی فقط یک شهر نیست؛ بلکه درسی در انسانیت و احترام است. در کشوری که با عدم تحمل مذهبی دست‌وپنجه نرم می‌کند، مِتهی نگاهی به امید و مدلی برای تقلید ارائه می‌دهد. 

با احترام به باورها و سنت‌های یکدیگر، ساکنان مِتهی جامعه‌ای ساخته‌اند که در آن دین‌ها به‌جای جدایی، متحد می‌شوند. 

در حالی که جهان با افزایش قطب‌گرایی دست‌وپنجه نرم می‌کند، مِتهی به ما یادآوری می‌کند که تحمل و احترام متقابل کلید همزیستی است. این شهر به هماهنگی میان ادیان معنای جدیدی می‌بخشد و ثابت می‌کند که در حالی که ادیان ممکن است متفاوت باشند، انسانیت جهانی است. 

https://www.dawn.com/news/1167315/mithi-where-a-hindu-fasts-and-a-muslim-does-not-slaughter-cows