یک تکه زمین کوچک را ۴۶۶ روز بمباران کردند. از سنگین ترین سلاح هایی که از آمریکا می آمد استفاده کردند. خانه ها، جاده ها، مساجد، پل ها، درختان زیتون، زمین و آسمان را به آتش کشیدند. نوزادان و کودکان را قصدی و عمدی کشتند.  زنان را به قتل رساندند. بمباران کردند. تیرباران کردند. حتی نگذاشتند شهدا را دفن کنند. پیکر آنها را خوراک سگ های خیابانی کردند.

آنها به مجروحان اجازه درمان ندادند. بیمارستان ها را یکی یکی ویران کردند و سوزاندند. روی برانکاردهای اورژانس به مردم شلیک کردند. پزشکان را گروگان گرفتند و اعدام کردند. مساجد را ویران کردند، به زندانیان تجاوز کردند و آن را جشن گرفتند.

شهرک ها را ویران کردند تا دیگر مردمی در آنجا زندگی نکنند تا حتی یک علف هرز هم رشد نکند. جاده ها را خراب کردند تا غیرقابل استفاده شود. منابع آب را خشک کردند. حتی حیوانات را هم کشتند. زندگی را نابود کردند.

هزاران نفر را به اسارت گرفتند و به مکان های نامعلومی بردند. بسیاری از آنها را کشتند.  به زندانیان در مراکز شکنجه تجاوز کردند. با برپایی فستیوال این را جشن گرفتند و آن "اقدام قهرمانانه" خواندند. به مساجد هتک حرمت کردند. خانه ها را برهم زدند. کرامت، شرافت و حیثیت انسانی را تحقیر کردند.

درجه ای از بربریت که وجدان نمی شناسد... و خرسند از این وحشی گری  پوزخند زدند. آنهایی را که نتوانستند بکشند، با زجر و گرسنگی به کام مرگ کشاندند. مردم تا حد مرگ یخ زدند. تصاویر را رقم زدند که هر بیننده ای از دیدن آن از انسانیت خود شرم می کند.

آمریکا به آنها در انجام این کار کمک کرد. انگلیس، آلمان و فرانسه هم همدست آنها بودند. بردگان و نادانان منطقه ما هم به کمک آنها شتافتند.

آنها وحشیانه ترین نسل کشی تاریخ بشر را در یک قطعه زمین ۳۶۰ کیلومتری انجام دادند. آنها تروریسم جمعی را اجرا کردند و جنگ های صلیبی را در قرن حاضر رقم زدند.

مردم بی دفاع چنان رنجی را تجربه می کردند که میلیون ها نفر در حمایت از آنها به خیابان ها آمدند. آنها را به وجدان، رحمت و انسانیت فرا خواندند. اشک ریختند و فریاد اعتراض سر دادند.

در مقابل سربازهایشان کلاه جنگی به سر می گذاشتند که رویش نوشته بود "ما خون بیشتری می خواهیم" و فریاد می زدند که" نوزاد برای کشتن می خواهیم."

در پاسخ سران اهریمنی رژیم و کشورشان برای آنها سلاح های بیشتری می فرستادند، خون بیشتری می خواستند، به آنها می گفتند نوزادان بیشتری را بکشید.

آنها غزه را با سلاح هسته ای ویران کردند و حتی آن را عادی جلوه دادند. صدای قاتلان بلندتر از فریاد انسانیت بود. و مردمی که خانواده، خواهر، برادر و رهبران خود را از دست دادند. مردند، شهید شدند. اما هرگز تسلیم نشدند…

دلیران، دلاوران و رزمندگان عزالدین قسام در برابر لشکر جهانی مقاومت کردند. با ابتدایی ترین سلاح ها، غیرممکن را بدون هیچ کمکی ممکن کردند. از زیرزمین بیرون آمدند و عرصه را بر ارتش اسرائیل، آمریکا و اروپا را تنگ کردند.

شهید شدند. با تمام وجود جنگیدند و جان باختند. از میهن خود دفاع کردند. از مردم خود پاسداری کردند. از کرامت تمام بشریت دفاع کردند.

رهبر و پیشوای خود را از دست دادند. خانواده، فرزندان، والدین خود را از دست دادند. اما شکست نخوردند و تسلیم نشدند. یک مشت قهرمان همه آنها را رسوا کردند.

آنهایی که باقی ماندند به مبارزه ادامه دادند. ۴۶۶ روز مقاومت کردند و پا پس نکشیدند. آنها به دنیا نشان دادند که فرزندان عزیز یک ملت چگونه می توانند مبارزه کنند. آنها به اسوه و الگویی برای جهانیان تبدیل شدند.

"ارتش های بزرگ" جهان در برابر یک عده قهرمان تحقیر شدند. هیچ موفقیت نظامی به دست نیاوردند. تانک‌ها، توپ‌ها، موشک‌ها، هواپیماها، زیردریایی‌ها، هوش مصنوعی و ناوهای هواپیمابر آن‌ها در برابر یک جامعه کوچک، یک مشت شجاع، درمانده بودند.

قهرمانان از زیر تپه های شنی بیرون می آمدند! گفتند: نابود کردن حماس غیر ممکن است.

و اما در مقابل آنها فقط غیرنظامیان، بیگناهان و افراد غیرمسلح را کشتند اما در عرض این ۴۶۶ روز نتوانستند حتی یک زندانی را نجات دهند و به دستمایه خنده دیگران تبدیل شدند. و بعد چه گفتند؟ "شکست نظامی حماس برای ما غیرممکن است. ما آنها را نابود کرده ایم، اما تعدادشان در حال افزایش است. نمی توانیم تونل ها را پیدا کنیم. این افراد از کجا می آیند؟ در صورت آزادی زندانیان آماده آتش بس هستیم. "

"نسل کشی مسلمانان"، معجزه درماندگان..

اما آیا چنین حماسه مقاومتی به درستی نوشته خواهد شد؟ آیا بشریت این مبارزه را در ذهن خود حک خواهد کرد؟ آیا "نسل کشی مسلمانان" که توسط جهان غرب از طریق "پادگان اسرائیل" و حماسه "معجزه درماندگان" که در برابر این نسل کشی مقاومت کردند، از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد؟

آیا نسل های آتی هرگز خواهند فهمید که چگونه دولت اسرائیل، بزرگترین سازمان تروریستی جهان، چگونه جنایات بزرگی را علیه خدا و بشریت رقم زدند؟

بله خواهند فهمید چون ما این اتفاقات را به آیندگان منتقل خواهیم کرد. ما شاهد آن هستیم و هر لحظه آن را در تاریخ ثبت خواهیم کرد.

اینک این سوال مطرح است: چه چیزی گیرتان آمد؟ غیر از شر چه چیزی نصیبتان شد؟ با این حجم از نفرتی که نصیبتان شد در هیچ جای دنیا در امان نخواهید ماند، در ترس زندگی خواهید کرد. به دنبال سوراخی برای مخفی شدن خواهید گشت.

به غیر از وحشیگری، جنایت و قتل چه چیزی به دست آوردید؟ شما بچه ها را کشتید، به بشریت اعلام جنگ کردید. اکنون که آتش بس را امضا کرده اید، چه دستاوردی داشته اید؟ جز کینه و خشم همه دنیا.

از این حافظه بترسید. که از شما انتقام خواهد گرفت. شما را به زمین خواهد زد. این جغرافیا، این ملت و این شهر حافظه دارند. حتی درختان زیتون هم انتقام خود را دارند.

تمهیدات نهایی برای آتش بس در غزه در حال انجام است. توافق بر سر متن پیش نویس حاصل شده است. خواهیم دید که آیا آمدن ترامپ تاثیری دارد یا محاسبات دیگری مطرح است.

مردم غزه که آزادی هایشان از بین رفته است باید نفس بکشند و غذا بخورند. این آتش بس باید محقق شود. تلاش های ترکیه و قطر با فلسطین و آمریکا نتایج خوبی به همراه داشته است. اما اسرائیل هرگز قابل اعتماد نیست. آتش بس را امضا می کند و روز بعد دوباره شروع به حمله می کند.

اسرائیل همچنان ممکن است به فکر تله ای تازه باشد. با حماس آتش بس امضا کند اما بگوید در آینده غزه حماس وجود نخواهد داشت. بگوید محمود عباس به نوعی تحت امر خودش است، غزه را اداره کند. زیرا این حماس است که اسرائیل را در غزه درمانده کرده است و بهای آن را می پردازند.

اما پس از "نسل کشی مسلحانه" نمی توان اجازه داد "نسل کشی سیاسی" اتفاق بیافتد.  پس از «نسل‌کشی مسلحانه»، دامی که برای «نسل‌کشی سیاسی» پهن کرده اند هم شکست خواهد خورد.

توسعه طلبی اسرائیل پایان یافته است. پس از این، دوره ای از خود فروپاشی آغاز می شود.  اسرائیل باید از غزه، کرانه باختری، خاک سوریه و خاک لبنان عقب نشینی کند و خواهد رفت، چاره دیگری ندارد.

ابراهیم کاراگل

لینک خبر:

https://www.yenisafak.com/yazarlar/ibrahim-karagul/۴۶۶-gun-musluman-

soykirimi-kimsesizlerin-mucizesi-simdi-ateskes-gazzede-barbarligin-tarihi-yazildibir-de-sabrin-ve-yigitligin-۴۶۷۰۳۰۱