سلام‌وطندار در این گزارش با ۳۰ جوان شامل ۱۵ دختر و ۱۵ پسر گفت‌وگو کرده است. ۲۸ نفر از گفت‌وگو شوندگان در این گزارش، گفته اند که برنامه‌های حمایتی، ظرفیت‌سازی و آموزشی برای جوانان کاهش یافته و آنان از هیچ‌ گونه برنامه‌ی حمایتی بهره‌مند نشده اند. این جوانان، گفتند بسیاری از نهادهای پشتیبان جوانان فعالیت خود را کاهش داده یا متوقف کرده اند.

احمدباسط، ساکن بلخ و دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی حقوق، می‌گوید که پس از فروپاشی جمهوریت از هیچ‌ گونه برنامه‌ی حمایتی بهره مند نشده است. او می‌افزاید: "پس از تغییر نظام؛ از هیچ نهادی برنامه‌های آموزشی که به خاطر جوانان باشد، مطلع نشدم و شرکت نکردم. بعد از تغییر نظام؛ بعضی از نهادها فعالیت خود را متوقف کردند که این اتفاق روی کاهش برنامه‌های آموزشی بسیار تأثیر گذاشت. "

احمدزبیر ۲۲ساله، ساکن بدخشان که تاکنون در هیچ‌ برنامه‌ی حمایتی مربوط به جوانان شرکت نکرده، از کاهش این برنامه‌ها شکایت دارد. "برنامه‌های آموزشی نسبت به دوره‌ی جمهوریت کاهش یافته است؛ با روی‌کارآمدن امارت اسلامی یک نوع تغییر در نظام ایجاد شد و افرادی که در این عرصه فعالیت می‌کردند؛ از کشور خارج شدند. "

شهناز ۲۶ساله، ساکن کابل، می‌گوید که حکومت بایستی برنامه‌های حمایتی را برای جوانان برگزار کند. "جوانان بیشتر از دوره‌ی جمهوریت به برنامه‌های حمایتی نیاز دارند؛ تعداد زیادی از جوانان بی‌کار شدند؛ دانش‌آموزان و دانشجویان خانه‌نشین شدند؛ برنامه‌های حمایتی باید زیادتر شود. "

لیدای ۲۸ ساله، ساکن غزنی، می‌گوید: "جوانان به حمایت نیاز دارند؛ باید برنامه‌های مختلف برای رشد آنها راه‌اندازی شود؛ برای جوانان باید زمینه‌ی رشد فراهم شود؛ چه از طرف حکومت؛ چه از طرف نهادها. "

گفت‌وگوشنوندگان این گزارش، می‌افزایند که حمایت‌نشدن از جوانان و نبود برنامه‌های مؤثر سبب می‌شود که بیشتر جوانان به کشورهای همسایه مهاجرت کنند.

احمدمیلاد، ‌ ساکن پروان، می‌گوید: "جوانان به خاطر پیداکردن نان به ایران، ترکیه، آلمان و کشورهای اروپایی مهاجرت کردند؛ هزاران مشکل و خطر مرگ را به جان قبول کردند؛ این وضعیت به خاطر نبود برنامه‌های حمایتی است. "

شکیلا، ساکن کابل نیز، می‌گوید:"جوانان می‌خواهند از طریق بورسیه از کشور بیرون بروند تا بتوانند هم تحصیل خود را ادامه بدهند و هم فرصت‌های شغلی مناسب پیدا کنند. "

از میان ۳۰ گفت‌وگو شونده در این گزارش، دو نفر آنان گفته اند که در برنامه‌های حمایتی و آموزشی که از سوی حکومت سرپرست و نهادهای خصوصی برگزار شده، شرکت کرده اند.

محمدانیس ۲۵ ساله، ساکن پروان و دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی مهندسی، می‌گوید که در سه سال گذشته در تعدادی از برنامه‌های حمایتی شرکت کرده است. او می‌افزاید: "از سوی ریاست اطلاعات ‌و فرهنگ برنامه‌های مانند آموزش زبان انگلیسی، ریاضیات، کامپیوتر و برنامه‌ی یک‌ ماهه آموزش کمک‌های اولیه برای جوانان فراهم شده بود و در آن شرکت کردم. "

سوسن نوری ۲۵ساله، ساکن هرات که در بخش زبان و ادبیات مدرک کارشناسی دارد، می‌گوید: "در یک سلسله سمینارها شرکت کردم و مدرک‌های معتبری گرفتم؛ تعداد نهادهایی که در راستای ظرفیت‌سازی جوانان کار می‌کنند به شدت کاهش یافته است؛ چون بیشتر نهادها را بعد از تغییر نظام تعطیل کردند. "

گفت‌وگوشوندگان این گزارش در حالی از نبود برنامه‌های حمایتی شکایت دارند که تعدادی از نهادهای پشتیبان جوانان از برنامه‌های حمایتیشان و شماری دیگر از کاهش فعالیت‌های خود خبر می‌دهند.

سازمان «محور همبستگی جوانان افغانستان»، «مؤسسه‌ی مطالعات اقتصادی و حقوقی افغانستان/انسو»، «مرکز مشاوره‌ی روانی دانشگاه کابل» و «سازمان میدیوتیک» از جمله نهادهایی هستند که هنوز در بخش ارائه‌ی برنامه‌های حمایتی به جوانان فعالیت دارند.

حنیف فرزام، رییس مؤسسه‌ی اینسو، می‌گوید که این نهاد در سه سال و نیم گذشته به ارائه‌ی برنامه‌های حمایتی به جوانان ادامه داده است. "سمینارها، کنفرانس‌ها و نشست‌های علمی و کاربردی در محور ارزش‌های انسانی در کابل و ولایت‌ها راه‌اندازی کردیم؛ در حوزه‌ی کارآفرینی در افغانستان فرصت‌های حمایتی را برای جوانان در سه بخش فراهم کردیم. "

زمان‌الدین حکیمی، بنیان‌گذار سازمان محور همبستگی جوانان افغانستان، می‌گوید: "راه‌اندازی سمینارهای علمی به شکل آنلاین و حضوری، انتشار مقاله‌های نویسندگان، شاعران و جوانان فعال در عرصه‌های مختلف، ایجاد مدرسه آنلاین به دختران که ۱۲۰۰ شرکت‌کننده داشت، از دستاوردهای این نهاد است. "

شفیق‌الله انصار، روانشناس مرکز مشاوره‌ی روانی دانشگاه کابل که از دو سال به این سو در بخش مشاوره‌ی روانی فعالیت دارد نیز، می‌گوید: "ما برای ارتقای سطح تاب‌آوری و رشد تحصیلی دانشجویان برنامه داریم؛ برنامه‌های ما هم در ترم بهار و پائیز است؛ برنامه‌های ما شامل برنامه‌های فردی، گروهی، برنامه‌های ارتقای ظرفیت و سمینارهای انگیزشی است. "

سازمان محور همبستگی جوانان افغانستان، مؤسسه‌ی مطالعات اقتصادی و حقوقی افغانستان و مرکز مشاوره‌ی روانی دانشگاه کابل، گفته اند که در دو سال اخیر از ۱۱ هزار و ۲۰۰ جوان در بخش‌های مختلف حمایت کرده اند. احمدولی احمدی، رئیس سازمان میدیوتیک در افغانستان می‌گوید که این سازمان از ۳۰ سال قبل به این سو؛ در بخش‌های ارائه‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه، کارآموزی، حمایت مالی از جوانان در بخش تحصیل و تجارت کار می‌کند.

لعل‌محمد حدید، رئیس ائتلاف هم فکر جامعه‌ی مدنی، می‌گوید پس از فروپاشی جمهوری فعالیتشان در بخش ارائه‌ی برنامه‌های حمایتی کاهش یافته یا متوقف شده است. "در قسمت فن بیان، بورسیه‌ها به جوانان؛ صدایمان را بلند می‌کردیم تا حقوق جوانان تأمین گردد. اکنون فعالیت ما بسیار محدود است و اجازه نمی‌دهند. "
محمدرامین شفیع‌زاده، رئیس و بنیان‌گذار سازمان اجتماعی و مدنی جوانان روشنفکر افغانستان نیز، می‌گوید: "با دانشگاه‌های متعدد برای معرفی‌کردن جوانانی که توانایی اقتصادی پائین داشتند، تفاهم‌نامه امضا می‌کردیم؛ کورس‌های رایگان فن بیان و مدیریت را برگزار می‌کردیم و به جوانان تعلیم و آگاهی می‌دادیم؛ شش ماه بعد از تحول؛ فعالیت ما متوقف شد. "

با این همه، سمیع‌الله ابراهیمی، سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی حکومت سرپرست، می‌گوید که این وزارت در سال گذشته برای ۷۴ هزار نفر به ویژه جوانان، زمینه‌ی کارهای فنی و حرفه‌ای را فراهم کرده است. او می‌افزاید: "اکنون در مرکزهای فنی و حرفه‌ای وزارت کار و امور اجتماعی کم ‌و بیش هزار جوان مشغول یادگیری آموزش‌های حرفه‌ای هستند؛ تلاش ما این است که برای مردم به ویژه جوانان فرصت‌های کاری را فراهم کنیم چه در بخش خصوصی باشد یا دولتی. "

خبیب غفران، سخنگوی وزارت اطلاعات ‌و ‌فرهنگ حکومت سرپرست، می‌گوید که معاونت جوانان جهت رشد و ارتقای جوانان، برنامه‌های مختلفی را برگزار کرده که هزاران جوان از آن بهره‌مند شده اند. "از برنامه‌های آموزشی و ارتقای ظرفیت هزاران جوان در سراسر کشور بهره‌مند شدند و اکنون هم برنامه‌های آموزشی، ارتقای ظرفیت، برنامه‌هایی که آنها را به سوی کاریابی بتواند تشویق کند، در حال برگزاری است. "

بر اساس بررسی انجام‌ شده از سوی اداره‌ی ملی احصائیه و معلومات، در سال ۱۴۰۳، ۶.۵ میلون نفر در سن ۱۸ تا ۳۵ سال قرار دارند. گفت‌وگوی با هفت نهاد غیردولتی و وزارتخانه‌های کار امور اجتماعی و اطلاعات ‌و فرهنگ، نشان می‌دهد که نزدیک به ۱۰۰ هزار جوان در سه سال اخیر توانسته اند از برنامه‌های حمایتی و ظرفیت‌سازی استفاده کنند.

منبع: سلام وطندار

لینک:

 https://swn.af/28-young-people-in-an-interview-with-salam-watandar-we-have-not-benefited-from-any-support-program/