شبکه خبری فرانس انفو گزارشی در خصوص بازار هنر منتشر کرده و در آن به نقش کلیدی و پیشرانه هنرهای معاصر پرداخته است.

          در بخشی از این گزارش آمده است: از نیویورک گرفته تا هنگ کنگ یا پاریس، هنرهای معاصر توانسته اند نقش پیشرانه خود در بازار هنر را تثبیت کنند به گونه ای که از نظر اقتصادی طی سال گذشته هنرهای معاصر با ۱۹ درصد افزایش (و ۸/۱ میلیارد دلار) کماکان در صدر سایر حوزه های هنری قرار دارند.

این گزارش با استناد به یک بررسی سالانه که در حوزه هنر و مبتنی بر داده های مربوط به معاملات صورت گرفته در بازارهای معروف جهانی تهیه شده، آمده است که در سال میلادی گذشته میزان آثار هنری به فروش رفته در حوزه هنرهای معاصر به ویژه در مراکز حراج به ۶۶ هزار و ۸۵۰ مورد رسیده که این رقم با ۱۷ درصد رشد روبرو بوده است.

          در این بررسی که بخش های مختلف هنرهای معاصر از جمله نقاشی، مجسمه سازی، طراحی، عکاسی، ویدئو و ... را شامل می شود، آمده است که شمار محدودی از هنرمندان بازار هنر را در اختیار خود گرفته اند که شاید شمار آن ها به ۵۰۰ نفر می رسد و آن ها به تنهایی ۸۹ درصد کل گردش مالی این حوزه را به خود اختصاص داده اند در حالی که شمار هنرمندان این حوزه در سراسر جهان بالغ بر ۲۰ هزار و ۳۳۵ نفر می باشد.

          قیمت میانگین یک اثر هنری در حوزه هنرهای معاصر در تالارهای حراج از ۸ هزار و ۴۰۰ دلار امروز به ۲۸ هزار دلار افزایش یافته است. از طرفی در نمای کلی قدرت گیری چینی ها قابل توجه است. بسیاری از هنرمندان چینی که در مراکز مهم هنری تربیت شده اند امروز هسته "چین بزرگ" (شامل هنگ کنگ و تایوان) را تشکیل می دهند که به تنهایی ۴۸۰ میلیون دلار یعنی یک چهارم بازار هنر (۲۶ درصد) را شکل می دهد. هنگ کنگ به یمن قوانین ممتاز آن برای این حوزه به بندر ورودی قاره عظیم مبدل گردیده است.

در بخش دیگری از این گزارش به اظهارات "تی یری ارمان"، تحلیل گر خبرگزاری فرانسه اشاره شده که می گوید: دولت چین دارای یک میلیون هنرمند در این حوزه است که از محل کارهای هنری خود زندگی می کنند و کیفیت کار آن ها به گونه ای است که می توان گفت در حال تفوق بر بازار می باشند.

          اما در خصوص علت چنین آمادگی، تی یری ارمان می گوید: علت اصلی در آن است که هنر معاصر از آسمان خیال به زمین نزول کرده و با واقعیات زمان خود رفتار می کند و به نقش خود همانند دهه ۶۰ میلادی و پرداختن به موضوعات مورد توجه اجتماع خود می پردازد. 

          از طرفی گالری ها نیز می دانند که اصل نخست متنوع بودن آثار است و از سوی دیگر هنرمندان نیز خود در تولیدات هنری تا حدی خویشتنداری می کنند زیرا اگر آثار زیادی از آن ها منتشر شود به زیان آن ها خواهد بود. مولفه دیگر آن است که هنر معاصر امروز از امکانات روز صنعتی (چاپگرهای سه بعدی، ترکیبات نانو، انفورماتیک و ...) برخوردار می باشد و بالاخره این که در برابر وحدت رویه و ظاهر محصولات ویژه عموم، اثر هنری در این حوزه کماکان ماهیت انحصاری و خاص خود را حفظ کرده و امروز در قرن ۲۱ موزه ها به معابد عظیمی مبدل شده اند که نسل جدید با حضور در آن ها در پی یافتن نوعی از قداست که جامعه از دست داده می باشد.

          در بخش پایانی این گزارش آمده است: سه مرکز حراج در لندن یعنی "ساوت بایز"، "کریستیز" و "فیلیپس" به ترتیب ۲۸ و ۲۶ و ۱۵ درصد گردش مالی بازار هنرهای معاصر را در اختیار دارند. از ده مرکز حراج نخست در دنیا شش مرکز به چین تعلق دارد. سه هنرمند نخست این عرصه  نیز "ژان میشل باسکیا" (با ۲۶۵ میلیون دلار فروش، که از ۱۰۰ عنوان بهترین حراج ۲۰ مورد به وی تعلق داشته) سپس "پتر دوئیگ" (اسکاتلند) با ۱۰۱ میلیون دلار فروش و "رودولف استینگل" (ایتالیا) با ۵۲ میلیون دلار فروش در صدر قرار دارند. 

          ۲۵ هزار هنرمندی که پس از سال ۱۹۴۵ به دنیا آمده اند دست کم یک اثرشان در ۱۲ ماه گذشته در مراکز حراج به فروش رفته است و طبق بررسی صورت گرفته اولین حراج این هنرمندان در سنین ۲۵ تا ۳۰ سالگی صورت می گیرد و تصور چنین چیزی در گذشته ممکن نبود. در بین تنوع دوره های آثار هنری به فروش رفته در سال میلادی گذشته نیز آثار هنری مدرن ۴۷ درصد، هنرهای پس از جنگ (جهانی دوم) ۲۱ درصد و هنرهای معاصر ۱۲ درصد و آثار اساتید این حوزه و آثار قرن ۱۹ (هر یک ۱۰ درصد) نسبت کل آثار به فروش رفته را تشکیل می دهد.