سیستم آموزشی در پاکستان مدتی است که موضوع بحث می باشد. سیستم آموزشی کشور علیرغم اینکه رکن اساسی جامعه است، با مشکلاتی چون عدم دسترسی عمومی به آموزش، کیفیت آموزش و زیرساخت های ناکافی مواجه می باشد. در این مقاله، وضعیت فعلی سیستم آموزشی پاکستان، چالش‌های پیش روی آن و راه‌حل‌های ممکن برای بهبود آن را مورد بحث قرار می دهیم.
برای درک وضعیت سیستم آموزشی پاکستان، ابتدا باید ساختار آن را بررسی کنیم. سیستم آموزشی به سه سطح ابتدایی، متوسطه و عالی تقسیم می شود. آموزش ابتدایی شامل پنج سال تحصیل است، در حالی که آموزش متوسطه دارای دو سطح است: متوسطه پایین و متوسطه عالی، که هر کدام دارای سه سال تحصیل هستند. در نهایت، آموزش عالی شامل دانشگاه ها و کالج هایی است که برنامه های کارشناسی و کارشناسی ارشد را ارائه می دهند.
یکی از مشکلات اساسی سیستم آموزشی پاکستان عدم دسترسی به آموزش است. بر اساس گزارش یونسکو، پاکستان با حدود 8/22 میلیون کودک بازمانده از مدرسه، از این لحاظ دومین کشور در جهان می باشد. این امر به ویژه در مورد دخترانی که با موانع فرهنگی، تبعیض و زیرساخت های ناکافی که مانع از رفتن آنها به مدرسه می شود، صادق است. البته دولت اقداماتی را برای بهبود دسترسی به آموزش انجام داده است، مانند تهیه کتاب های درسی رایگان و کمک هزینه تحصیلی برای دختران، اما باید اقدامات بیشتری انجام شود.
چالش دیگری که سیستم آموزشی پاکستان با آن مواجه است کیفیت آموزش است. علیرغم صرف بخش قابل توجهی از بودجه خود برای آموزش، سیستم آموزشی پاکستان همواره از نظر کیفیت در بین پایین ترین ها در جهان قرار دارد. این مسئله دلایل مختلفی دارد : برنامه درسی قدیمی، معلمان با سطح آموزشی ضعیف، زیرساخت و بودجه ناکافی بخش از این دلایل است. فقدان آموزش با کیفیت منجر به شکاف مهارتی شده است و بسیاری از فارغ التحصیلان فاقد مهارت های لازم برای رقابت در بازار کار هستند.
علاوه بر این، سیستم آموزشی پاکستان از زیرساخت های ناکافی رنج می برد. بسیاری از مدارس فاقد امکانات اولیه مانند آب آشامیدنی تمیز، توالت مناسب و برق هستند. این امر نه تنها کیفیت آموزش را تحت تأثیر قرار می دهد بلکه سلامت و ایمنی دانش آموزان را نیز تهدید می کند. همچنین بسیاری از مدارس در مناطق روستایی فاقد معلمان واجد شرایط هستند، که دانش آموزان را مجبور می کند مسافت های طولانی را برای حضور در مدرسه بهتر، طی کنند، که این امر همیشه امکان پذیر نیست.
همه گیری COVID-19 چالش های پیش روی سیستم آموزشی پاکستان را تشدید کرده است. تعطیلی ناگهانی مدارس منجر به پذیرش آموزش از راه دور شد که به دلیل نبود زیرساخت ها و سواد دیجیتالی، اجرای آن دشوار بود. بسیاری از دانش آموزان، به ویژه آنهایی که از جوامع حاشیه نشین هستند، به رایانه یا اینترنت دسترسی ندارند و ادامه تحصیل را برای آنها چالش برانگیز می کند. برای چنین مشکلاتی باید چاره اندیشید.
برای رسیدگی به چالش های پیش روی سیستم آموزشی پاکستان، دولت و سایر ذینفعان باید اقدامات متعددی را انجام دهند. اول از همه، دولت باید بودجه خود را برای آموزش و پرورش افزایش دهد. در حال حاضر پاکستان حدود 8/2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف آموزش می کند که به میزان قابل توجهی کمتر از توصیه یونسکو می باشد. این بودجه افزایش یافته باید برای بهبود دسترسی به آموزش، افزایش کیفیت آموزش و سرمایه گذاری در زیرساخت ها استفاده شود.
دولت همچنین باید برنامه درسی را اصلاح کند تا آن را بیشتر با نیازهای بازار کار مرتبط کند. این امر مستلزم به روز رسانی برنامه های درسی است تا شامل مهارت هایی باشد که تقاضای زیادی دارند، مانند کدنویسی، سواد دیجیتال و .... علاوه بر این، دولت باید اطمینان حاصل کند که معلمان برای آموزش این برنامه درسی جدید به اندازه کافی آموزش دیده اند و از پیشرفت حرفه ای منظم برخوردار باشند.
ارتقاء زیرساخت ها نیز برای بهبود سیستم آموزشی پاکستان بسیار مهم است. شامل فراهم کردن مدارس با امکانات اولیه مانند آب آشامیدنی تمیز، توالت مناسب و برق است. علاوه بر این، دولت باید در زیرساخت های دیجیتال سرمایه گذاری کند تا اطمینان حاصل شود که همه دانش آموزان به رایانه و اینترنت دسترسی دارند. این امر یادگیری از راه دور را تسهیل می کند و سواد دیجیتال را افزایش می دهد، که اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.
Muhammad Kashif Siddiqui
(CHRM-CLLIRP) Specialist Certified Human Resource Management - Labour Law & Industrial Relation Professional
نویسنده مقاله : محمد کاشف صدیقی
متخصص (CHRM-CLLIRP) . دارای گواهینامه مدیریت منابع انسانی - حقوق کار و حرفه ای روابط صنعتی
منبع :https://www.linkedin.com/pulse/education-system-pakistan-muhammad-kashif-siddiqui
نظر شما