راضیه ساهتو در شهر کوچک تاندو محمد خان سند، چراغ امید ۲۴ یتیمی است که او را مادر خود می نامند. هنگامی که مادر راضیه، زلیخا، در سال ۲۰۲۰ درگذشت، او نه تنها یک خانه اجاره ای ساده و سه اتاقه، بلکه میراثی از عشق و دلسوزی برای کودکان رها شده را از خود به جای گذاشت. سفر فداکارانه زلیخا در سال ۲۰۰۰ آغاز شد، زمانی که او یک نوزاد تازه متولد شده را در زباله دانی نجات داد. با گذشت سالها، خانه او تبدیل به پناهگاهی برای یتیمان شد، سنتی که راضیه عهد کرد که ادامه دهد.

میراث مراقبت

راضیه این مسئولیت عظیم را در سال ۲۰۱۷ پس از نجات یک دختر تازه متولد شده بدخیم مبتلا به اختلال فکری به عهده گرفت. این تصمیم به قیمت ازدواج او تمام شد، اما راضیه رسالت خود را بر هنجارهای اجتماعی انتخاب کرد. در سال ۲۰۲۲، او این ابتکار عمل را به عنوان بنیاد زلیخا، به نام مادرش، رسمی کرد. امروز، این بنیاد خانه ۲۴ کودک و یک بیوه محلی است که به راضیه در مراقبت از آنها کمک می کند. فداکاری او فراتر از تأمین سرپناه و غذا است. راضیه ترتیب ازدواج برای چهار یتیم تحت سرپرستی خود را داده است و از ثبت نام بقیه در مدرسه اطمینان حاصل کرده است. با این حال، چالش حفظ یتیم خانه بسیار زیاد بوده است. در حالی که نیکوکاران محلی و برادرش از او حمایت مالی کرده اند، کمک های آنها متناقض است. راضیه خود این تلاش‌ها را از طریق شغل خیاطی تکمیل می‌کند، هرچند ایجاد تعادل بین کار و مراقبت دشوار است.

موانع بوروکراتیک

مبارزه راضیه با چالش های بوروکراتیک ترکیب شده است. تهیه اسناد رسمی برای یتیمان کار دشواری بوده است. پس از درگذشت زلیخا، اداره ثبت پایگاه ملی (نادرا) گواهی تولد فرزندان را رد کرد و دلیل آن عدم وجود نام پدر در سوابق آنها بود. علیرغم سیاستی که به پرورشگاه‌ها اجازه می‌دهد کودکانی را با نام والدین نامشخص ثبت کنند، به نظر می‌رسد دفاتر محلی نادرا از این ماده بی‌اطلاع هستند و این روند را پیچیده‌تر می‌کند.

فقدان مدارک بر دسترسی کودکان به آموزش، بانکداری و سایر حقوق اولیه تأثیر می گذارد. راضیه بارها از دفاتر نادرا بازدید کرده است اما با تاخیرهای بی پایان و پاسخ های متناقض مواجه شده است. کارشناسان و فعالان حقوقی خاطرنشان می‌کنند که آگاهی و اجرای سیاست‌های مربوطه در شهرهای کوچک‌تر همچنان یک مانع مهم برای طرح‌های مراقبت از کودکان بی‌سرپرست است.

چشم اندازی برای آینده

علیرغم چالش ها، راضیه بر تعهد خود ثابت قدم است. رویای او این است که نه تنها یک خانه، بلکه آینده ای پر از فرصت برای کودکان فراهم کند. او تاکید می کند: «آنها حق دارند همه چیزهایی را که به همراه والدین به کودکان ارائه می شود، دریافت کنند. اولویت‌های او شامل گسترش فضای پرورشگاه، تأمین بودجه ثابت و تضمین آموزش کودکان است.

زندگی راضیه گواهی بر مقاومت و قدرت پایدار عشق اوست. او فداکاری شخصی را به یک هدف نجیب تبدیل کرده است و میراث رحمت مادرش را ادامه می دهد. برای ارج نهادن به تلاش های او، حمایت سیستمی از سوی نهادهای دولتی مانند نادرا و افزایش آگاهی از حقوق یتیمان بسیار مهم است. در جامعه‌ای که اغلب به حاشیه رانده‌ها توجه نمی‌کند، راضیه ساهتو به عنوان نماد امید می‌درخشد و ثابت می‌کند که فداکاری یک فرد می‌تواند زندگی را متحول کند.

https://www.dawn.com/news/۱۸۷۴۳۷۴/society-the-single-mother-of-۲۴