کودکان عزیز! جنگ کربلا تنها نبردی در تاریخ بود که در آن، در یک سوی میدان، جوانانی چون عباس علمدار و علی‌اکبر حضور داشتند، دلاورانی همچون زهیر و بریر، پیرمردانی با ایمان مانند حبیب بن مظاهر اسدی و مسلم بن عوسجه، و همچنین کودکانی چون عون، محمد و علی اصغر نیز در این کاروان بودند. در این کاروان بزرگ که برای سربلندی حق و نابودی باطل قیام کرده بود، افرادی از همه اقشار جامعه، همه ملت ها و مذاهب و همه سنین حضور داشتند، اما در این جا ما می‌خواهیم درباره کودکانی سخن بگوییم که در میدان کربلا فداکاری کردند. زمانی که همه یاران و انصار امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، ایشان به سوی خیمه ها رفتند. از اسب پیاده شدند و مقابل پرده خیمه نشستند تا در گوش کودک تازه به دنیا آمده اذان بگویند. در همان لحظه، تیری به گلوی لطیف آن نوزاد نشست و او در آغوش پدر، به خواب ابدی فرو رفت. عبدالله بن حسین (ع) در روز عاشورا و در هنگام ظهر به دنیا آمد و فاصله تولد تا شهادت او تقریباً یک ساعت بود.
دشمن، آب را بر امام حسین (ع) و همراهان ایشان بسته بود. در زمان وقوع حادثه کربلا، علی اصغر (ع) شش ماهه بود. امام حسین (ع) او را در آغوش گرفتند و خطاب به دشمن فرمودند: «اگر بر من رحم نمی‌کنید، بر این کودک رحم کنید. آیا نمی بینید که از شدت تشنگی زبان بیرون آورده است؟» در این هنگام، دشمن تیری پرتاب کرد که بر گلوی علی اصغر نشست و او در آغوش پدر به شهادت رسید. از جمله نام های شجاع تاریخ کربلا، قاسم بن حسن (ع) است که سیزده سال سن داشت. در شب عاشورا، وقتی امام حسین (ع) همه یاران را گرد هم آوردند و فرمودند هر کس می خواهد، می تواند این‌جا را ترک کند، یاران وفادار یکی یکی بر وفاداری خود تأکید کردند. در این هنگام، این نوجوان شجاع نیز برخاست و پرسید: "عمو جان! آیا من هم شهید خواهم شد؟" امام حسین (ع) پرسیدند: "پسر برادرم! مرگ در نظرت چگونه است؟" قاسم (ع) پاسخ داد: "شیرین‌تر از عسل." او اجازه نبرد خواست ولی امام ابتدا نپذیرفتند؛ با این حال، قاسم (ع) اصرار کرد. سرانجام با اجازه‌ی امام به میدان رفت و پس از نبردی شجاعانه، به شهادت رسید.
عون و محمد، فرزندان حضرت زینب (س) بودند. محمد بن عبدالله با اجازه امام حسین (ع) به میدان رفت و پس از کشتن ده تن از دشمنان، به دست عامر بن نهشل تمیمی به شهادت رسید. پس از او، برادرش عون به میدان رفت و با رشادت جنگید تا شهید شد. در میدان جنگ کربلا، از کودک شش ماهه ای چون علی اصغر (ع) گرفته تا دیگر کودکان، همه در راه حق و حمایت از امام حسین (ع) جان خود را نثار کردند یا پس از واقعه عاشورا، در اسارت سپاه یزید و در زندان های شام و کوفه با سختی ها و رنج های فراوان روبه رو شدند. شهادت بانو سکینه، دختر چهارساله امام حسین (ع)، در زندان شام در حالی که مظالم لشکر یزید را تحمل کرد، یکی از درخشان‌ترین نمونه های فداکاری کودکان در کربلا است.[1]
منابع:
نظر شما