ذاکر نایک (متولد ۱۹۶۵ اکتبر ۱۸) اصالتا یک پزشک است اما بیشترین شهرت او بعنوان یک سخنران است ، او بنیانگذار و رئیس بنیاد پژوهش های اسلامی (IRF) و همچنین بنیانگذار کانال تلویزیونی صلح" Peace TV’’ که مطابق یک گزارش تعداد بینندگان آن بالغ بر ۱۰۰ میلیون می رسد، او در مطالعات تطبیقی ادیان مرجع تام محسوب می شود و شاید با نفوذ ترین ایدئولوگ سلفی در هند می باشد، او بر خلاف بسیاری از مبلغان اسلامی سنتی، کت و شلوار و کراوات می پوشد و بجای اردو و عربی، به زبان انگلیسی صحبت می کند، حافظه بسیار قوی دارد و در سخنرانی ھای خود مدام از کتاب مقدس بائیبل و کتاب های هندوها مثل ویدها ، گیتا و راماین استشهاد می دهد، و تنها مسلمانان را مخاطب قرار نمی دهد بلکه در سخنرانی های اوهزاران افراد از ادیان و مذاهب مختلف شرکت می کنند ، خلاصه خصوصیات منحصر به فردی زیادی دارد که در هیچ یک از مولوی های سلفی یافت نمی شود و شاید ھمین متفاوت بودن باعث شهرت او شده است.
ذاکر نایک در بمبئی، ماهاراشترا، هند به دنیا آمد و تحصیلات خود را در Kishinchand Chellaram College و سپس در Topiwala National Medical College و BYL Nair Charitable Hospital ادامه داده و بالاخره در دانشگاه بمبئی در رشته پزشکی تا مرحلهMBBSBachelor of Medicine and Surgery تکمیل نمود.
در سال ۱۹۹۱ با تاسیس بنیاد پژوهش های اسلامی (IRF) کار خود را در زمینه دعوت اسلامی آغاز کرد و همسر وی فرهت نایک نیز رئیس بخش زنان ھمین بنیاد است.
وب سایت بنیاد پژوهشهای اسلامی، بنابر اظهارات خود نایک "ایدئولوگ و نیروی محرکه شبکه تلویزیون صلح Peace TV " می باشد.
نایک مدرسه بین المللی اسلامیIslamic International School در بمبئی تاسیس کرد و ھمچنین در کنار آن اتحادیه حمایت ھای اسلامی United Islamic Aid نیز تاسیس نمود که به جوانان فقیر و نیازمند مسلمان بورسیه تحصیلی فراهم می کند.
نایک سخنرانی و بحث های زیادی در سراسر جهان انجام داده است و سبک سخنرانی او نیز بیان گسترده ظاهر آیات و روایات بدون تحلیل و یافتن عمق مطلب است و از آنجا که مردم عادی نیز بیش تر سطحی اند، و در اطلاعات اسلامی و دینی سطحی تر، لذا می توان گفت سبک وی مطابق مذاق و فهم عادی و خلاصه عامه پسند است، نایک حافظه قوی دارد از این رو پشت سر ھم آیات و روایات فراوان ذکر می کند و آن را ترجمه می کند و مدام پشت سر ھم منابع ذکر می کند و این سبک وی حاضرین را سخت تحت تاثیر قرار داده و مردم عادی را شیفته خود می کند، لذا وی در محافل اسلامی با گرایش سلفی از جمله محبوب ترین شخصیت محسوب می گردد.
اما علی رغم این ھمه محبوبیت ها در میان عامه مردم، در میان فرهیجتگان وجهه خوبی ندارد، و این نه صرفا بخاطر اینکه سخنرانی های او از عمق لازم برخوردار نیست و فاقد منطق و مباحث عقلی و عاری از تجزیه و تحلیل است، بلکه بیشتر بخاطر این که مشحون از فریب دادن و گمراه کردن عامه مردم مخصوصا در ارجاعات و ذکر منابع می باشد، زیرا وی خوب دریافته است که کسی ارجاعات و منابع ذکر شده وی را چک نخواھد کرد، بلکه قدرت این کار را ھم ندارد، از این رو بی محابا و بدون ھیچ دغدغه و ظاهرا با اعتماد بنفس کامل ارجاعات دروغ و منابع غیر واقعی را فراون ذکر می کند، البته وی دروغگوی ماهری است بخاطر ھمین ھم منابع ذکر شده وی صد در صد دروغ ھم نیست بلکه ارجاعات واقعی ھم بچشم می خورد۔
بسیاری از دانشمندان ھندو، بودا، جین، سیک، مسیحی و غیره پرده از این فریب بر داشته و دروغ بودن ارجاعات وی آشکار کرده اند ۔
خلاصه نایک ھیچ گاه در میان فرھیختگان محبوبیت نداشته، و نیز در میان سایر ادیان نیز نه تنھا محبوبیت نداشته بلکه شخصیت منفور بوده است، بله درمیان عامه مردم مسلمان بسیار محبوب بوده اما اخیرا در میان عامه مردم نیز محبوبیت خود را از دست داده است، نایک تا زمانی که خود را فقط مسلمان معرفی می کرد و از فرقه خاصی حمایت نمی کرد محبوبیتش در میان عامه مسلمانان زیاد بود اما از زمانی که ارتباط وی با عربستان و سلفی و وهابی بودن وی آشکار شد از محبوبیت وی کاسته شد، کم کم نایک بصورت آشکار مروج عقاید و دیدگاه ھای افراطی سلفی و وهابیت شد و ضمن ترویج دیدگاه افراطی وهابیت به دیگر ادیان و مذاهب صریحا زبان انتقاد گشود، شروع به تحقیر آنان نمود۔ وی در شهرھا و کشورھای مختلف سخنرانی ھای جنجالی زیادی انجام داد بطوری که امروز وی بعنوان سخنران نفرت طلب یاد می گردد۔
وی ھر از چند گاھی بخاطر اظهارات جنجالی اش سوژہ رسانه ھا می گردد و سیل مخالفت ھا و حمایت ھا از وی باعث می گردد وجه مسلمانان بیش از پیش تخریب گردد و دیگر اقوام و ادیان و مذاھب موجود در ھند از این وضعیت و اختلافات بین مسلمانان با دید تمسخر بنگرند و حتی گاھی در تخریب و تضعیف مسلمانان سوء استفاده کنند
وی از طالبان و النصره و داعش حمایت می کند، حملات تروریستی آنان را سرزنش نمی کند بلکه توجیه می کند، دیگر ادیان و مذاهب را تحقیر می کند و به مقدسات آنان صریحا توهین می کند، و تمام این اظهارات جنجال برانگیز را در رسانه عمومی و شبکه تلویزیونی خود انجام می دهد ۔
یکی از اظهارات جنجالی نایک که تا مدتھا سوژہ رسانه ھا شد این بود که وی ضمن بیان دیدگاه افراطی وهابیت در حرمت توسل و شرک بودن آن، حتی به ساحت مقدس پیامبر اکرم صریحا توهین نمود، که منجر به واکنش شدید مسلمانان شد و حتی دارالعلوم دیوبندی که درمیان سایر مکاتب اسلامی موجود در هند بیش از همه با وهابیت نزدیک است طی فتوی ای مردم را از شنیدن سخنرانی ھای وی برحذر داشت، در آن فتوی آمده است: "وی لزومی به تثلید ازایشان نیست و علمش عمیق نمی باشد لذا فاقد اعتبار است و مسلمانان نباید سخن وی را گوش کنند."
و در فتوی دیگری آمده است :"ما می دانیم که وی نماینده غیر مقلدین سلفی است و از علم و حکمت فرسنگ ھا دور است حرف ھای جنجالی و شرارت آمیز را نشر می دهد و مسلمانان ساده لوح را گمراه میکند"
مولانا محمود دریاآبادی دبیر کل "آل اندیا علماء کونسل" درباره نایک می گوید : وی نه عالم است نه مفتی ، وی اسلام من درآوردی را تبلیغ می کند۔
یکی دیگر از اظهارات جنجال برانگیز وی که باعث منفور شدن شخصیت وی در تمام ادیان و مذاهب مخصوصا در بین شیعیان گردید، بیانی بود که در آن از یزید پلید در مقابل امام حسین حمایت کرده بود، و این بیان در سرزمین ھندی که حتی غیر مسلمانان آنجا از ھندو ، بودا ، سیک و غیره به امام حسین(ع) عاشقانه عشق می ورزند، به هیچ وجه قابل قبول نبود۔
اخیرا نیز بخاطر احتمال دست داشتن وی در حمله تروریستی بنگلادش سوژہ اصلی رسانه ھا قرار گرفت، این در حالی است که وی بیرون از ھند در عربستان به سر می برد، لذا کسانی که از وی متنفر می باشند بر علیه او به حرکت درآمدند و تقاضای اشد مجازات وی را دارند، اگر چه این احتمال به اثبات نرسیده و دادگاه وی را تبرئه نموده و تقاضای مجازات وی بی جاست اما دولت و احزاب و گروه ھای تند رو ھنوز ھم وی را به دیده شک نگاه می کنند و بر فعالیت ھای وی نظارت کامل و کنترل شدید دارند و حتی بر بعضی از فعالیت ھای وی محدودیت ھائی را ایجاد کردند ۔
خلاصه هند مهد ادیان و سرزمین هفتاد و دو ملت است، در این سرزمین جائی برای نفرت و اختلافات مذهبی نیست، صلاح این سرزمین بلکه تمام جهان در صلح و مدارا و آرامش و امنیت است، لذا رویکرد اساسی در مطالعه تطبیقی ادیان باید فهم مشترکات و گفتگو بر اساس حکمت و موعظه حسنه در امتیازات باشد واز برانگیختن اختلافات و انتقادات تند و تیز و تحقیر و توهین دیگران برحذر بود.
سال 1395
نظر شما