کشف توچال
گوهر پنهان کوهستانی ایران
ایران، سرزمینی با تاریخ کهن و فرهنگ های متنوع است که تصاویری از مناظر کویری و مساجد باشکوه را در ذهن تداعی می کند.
در تهران فراتر از خیابان های شلوغ، دنیای متفاوتی دیده می شود که یکی از جلوه های آن قله های پوشیده از برف شمال این شهر و ماجراجویی های کوهستانی در آن است. کوه توچال بهشتی دست کم گرفته شده است که صعود به آن نوید هیجان و آرامش می دهد.
صعود به آسمان
سفر من به ایران، در کنار خبرنگاران دیگری از سراسر جهان، اولین سفرم به این کشور مرموز بود. مشتاق کاوشی فراتر از موارد معمولی، توچال را در نظر گرفتیم که دارای یک پیست اسکی کوهستانی واقع در رشته کوه البرز و در مجاورت ضربان قلب کلان شهر تهران است.
توچال با بلندترین قله‌اش در ارتفاع 13005 فوتی از سطح دریا، فراخوانی برای ماجراجویی درون ما بود. دما در پای کوه، صفر درجه سانتیگراد را نشان می داد که کاملا در تضاد با دمای 26-33 درجه سانتیگرادی بود که من در خانه خود به آن عادت داشتم. با پوشیدن لباس هایی که فکر می کردم کافی بود، آغوش کوه را دست کم گرفتم.
تله کابین توچال، یکی از طولانی ترین خطوط تله کابین جهان، منتظر بود تا ما را به آسمان ببرد.
اودیسه تله کابین
وقتی سوار تله کابین شدیم، در ما شور و شعف به وجود آمد. این سفر 7.5 کیلومتر طول کشید و از ارتفاع 6200 فوتی به 12238 فوتی در ایستگاه هفتم رسیدیم. برخلاف تصور اولیه من که تا حدود 8000 فوتی صعود می‌کنیم، ما درگیر ماجراجویی ارتفاع بسیار بلندتری بودیم.
صعود، جز چیزی مسحورکننده نبود. مه غلیظی فراز شهر را پوشانده و تهران را موزائیکی از نورهای مختلف کرده است.
هر ایستگاه یک چشم انداز جدید با صخره‌های ناهموار و گستره برفی، تا آنجا که چشم می‌توانست ببیند، ارائه می‌کرد.
زمان بی ربط به نظر می رسید. سفر 80 دقیقه‌ای با تله کابین مملو از شکوه بود و جایی برای کسالت باقی نمی گذاشت. فقط شگفتی بود.
رقص با عناصر
وقتی پا به قله نهادم، با دنیایی مواجه شدم که هم اثیری بود و هم غیر معمول. هوا رقیق و شکننده بود و دما به منفی 17 درجه سانتیگراد کاهش یافته بود.
مناظر پانورامائی فرارو خیره کننده بود. قله های باشکوهی که ابرهای فراز آن بر برف هایی که زیر نور خورشید می درخشیدند، بوسه می زدند.
وقتی از میان برف می گذشتیم، شادی ما را فرا می گرفت و با هر فشار به دکمه (کلیک) گوشی همراهمان، خاطراتی را ثبت می کردیم.
با این حال، شادی و خوشحالی به سرعت جای خود را به واقعیت داد. در عرض چند دقیقه، بی حسی (در اثر سرما) در وجودم رخنه کرد.
دستها و صورتم حس خود را از دست داده بودند و لرزش های غیرقابل کنترل، شروع هیپوترمی(افت دمای بدن) را در من نشان می داد. اصطلاحی که از نظر آکادمیک می فهمیدم اما اکنون از نزدیک آن را تجربه می کردم.
به داخل ایستگاه تله کابل پناه بردم. گرما راه نجات بود و 30 دقیقه کامل طول کشید تا این حس به اعضای بدن من برگردد. این حادثه یادآور قدرت طبیعت و اهمیت داشتن تجهیزات مناسب بود. با پوشاندن بیشتر خود، یک بار دیگر با احترام به شرایط کوه به بیرون رفتم.
در آغوش گرفتن سرزمین عجایب زمستانی توچال
با اقدامات احتیاطی، جادوی واقعی توچال آشکار شد. پیست اسکی مملو از انرژی بود. صدها گردشگر و مردم محلی به طور یکسان در شیب‌ها اسکی بازی می‌کنند و خنده ها در پس‌زمینه‌ای آرام طنین‌انداز می‌شد.
این استراحتگاه دارای انواع مسیرهای مناسب برای تمامی سطوح مهارتی است و امکانات آن بسیار مدرن است.
در مجاورت دامنه کوه، یک رستوران دنج مهلت استراحت می داد.
نوشیدنی‌های گرم و وعده‌های غذایی مقوی، هرگز در جایی، بهتر از آنچه در این محیط کوهستانی بود، طعم نداشتند.
رفاقت بین بازدیدکنندگان محسوس بود. علیرغم داشتن شرائط و پیشینه های مختلف، هیجان مشترک توچال ما را به هم نزدیک می کرد.
سزاوار یک جایگاه در لیست گردشگری شما
توچال چیزی بیش از یک کوه است. تجربه ای است که ادراکات آدمی را به چالش می کشد و به کاوشی فراتر از چیزهای آشنا دعوت می کند.
در حالی که بسیاری از مسافران به مقصدهای اسکی مشهور اروپا هجوم می‌آورند، توچال جواهری پنهان است که ماجراهای قابل مقایسه، اگر نگوییم برتر، ارائه می‌کند.
دسترسی به این (پیست) فوق‌العاده راحت است، زیرا فقط در فاصله کوتاهی از مرکز شهر تهران قرار دارد و هم برای سفرهای خود جوش و هم برای سفرهای برنامه‌ریزی شده مناسب است.
هزینه فعالیت ها، اقامت و غذاخوری آن در مقایسه با استراحتگاه های اروپایی کمتر است و ارزش استثنایی دارد.
توچال ماجراجویی در فضای باز کوهستانی را با تاریخ غنی و مهمان نوازی ایران ترکیب می کند و تجربه ای منحصر به فرد خلق می کند.
زیبایی دست نخورده رشته کوه البرز پس زمینه منظره ای را فراهم می کند که هم چشمگیر و هم آرام است.
نکاتی برای بازدیدکنندگان آینده
هنگام بازدید از توچال، مهم است که لباس مناسب بپوشید زیرا دما می تواند به شدت متفاوت باشد. تهیه و تدارک پوشش گرم با کیفیت، پوشش بیرونی ضد آب، دستکش و چکمه های عایق ضروری است.
سازگاری تدریجی(با محیط) نیز به دلیل تغییر قابل توجه ارتفاع، که می تواند بر تنفس و میزان انرژی تأثیر بگذارد، بسیار مهم است. به خودتان زمان بدهید تا خود را تنظیم کنید.
تامین مایعات و تغذیه حیاتی است، زیرا ارتفاعات بالا و فعالیت بدنی نیاز به تامین مایعات و انرژی لازم را افزایش می دهد.
در نهایت، با قاطی شدن با مردم محلی، چشیدن طعم غذاهای ایرانی و غوطه ور شدن در سنت هایی که تجربه را بیشتر می کند، فرهنگ محلی اینجا را در آغوش بگیرید.
غیر منتظره بودن را تجربه کنید
با تأمل در تجربه حضورم در توچال، به نظرم واضح است که کوه چیزی فراتر از یک صعود فیزیکی است و افق‌های دید فرد را به چالش می‌کشد و گسترش می‌دهد.
ترس زودگذر سرمازدگی به یک حاشیه (پاورقی) در سفری پر از لحظات الهام‌بخش و رشد شخصی تبدیل شد.
برای کسانی که به دنبال مقصدی خارج از مسیر پر خطر هستند، توچال یک انتخاب قانع کننده است.
اینجا مکانی است که در آن عظمت طبیعت با عمق فرهنگی تقارن پیدا می کند و ماجراهایی را رقم می زند که هم هیجان انگیز است و هم معنادار.
ظرفیت ایران به عنوان یک مقصد برتر برای ورزش های زمستانی و کاوش های کوهستانی بسیار زیاد است و در عین حال کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
جدای از توچال، این کشور دارای پیست های اسکی دیگری مانند دیزین و شمشک است که هر کدام جذابیت منحصر به فرد خود را دارند. بنابراین، دفعه بعد که در باره یک سفر کوهستانی فکر می کنید، اجازه دهید کنجکاوی شما را به قله های برفی ایران راهنمایی کند.
عاقلانه مهیا شوید، ذهنی باز داشته باشید و ممکن است خودتان را در سفر طول عمر بیابید. سفری که مانند سفر من، شما را نیرومند و الهام بخش می کند.
غیر منتظره بودن را تجربه و توچال را کشف کنید!
نویسنده: آناندو مصطفی
(روزنامه داکا تریبیون، پنج شنبه 13 فوریه 2025)
نظر شما