روزنامه ایندِپندنت، ۱۸ فوریه: مانند هر کشور در حال توسعه دیگر، اولویت سیاستگذاران بنگلادشی افزایش دادن تعداد دانش آموزان زیر چطر سیستم آموزش و پرورش است. در این زمینه در دهه های گذشته پیشرفت قابل توجهی حاصل شده است. متاسفانه با وجود آن گرایش خواندن کتاب در بین دانش آموزان در حال کاهش است. باید علل این روند به درستی شناسایی شوند.

وقتی بحث کاهش میزان کتابخوانی در میان می آید، طبیعتا این سئوال مطرح می شود که آیا زمانی وجود داشت که مردم بنگلادش بیشتر از این کتاب می خواندند؟ ۴ دهه پیش ۳۰% مردم بنگلادش خواندن و نوشتن را بلد بودند. ما در آن زمان ۸۲ میلیون جمعیت داشتیم که هم اکنون به ۱۷۰ میلیون رسیده و نیز ۷۳% مردم الان با سواد هستند. این نشان می دهد، بخش عظیمی از این مردم قادر به خواندن کتاب هستند. اما آنها کمتر به خواندن تمایل دارند و علت آن بر می گردد به نقص ساختاری سیستم آموزشی. دانش آموزان در مدارس و دانشکده ها معمولاً به خواندن کتابهای غیر درسی تشویق نمی شوند. کتابهای به اصطلاح "خارج" که شامل داستان ها و غیر داستان ها هستند، برای بیشتر والدین و معلمان قابل قبول نیست. آنها فکر می کنند که دانش آموزان با خواندن اینگونه کتاب ها، از درس و مشق عقب می افتند. حتی این روزها دانش آموزان کتابهای درسی خود را یک دور هم نمی خوانند. آنها متکی شده اند  به جزوه ها و کتابهای راهنما. شعار آنها «کمتر بخوان نمره بیشتر بگیر» است.

جالب این است که بعضی از والدین که بر عکس کتابهای غیر درسی برای فرزندان خود می خرند و تشویق به خواندن آنها می کنند، فرزندانشان مشغول به فعالیت در فضای مجازی به خصوص «فیسبوک بازی» هستند. این دانش آموزان خودشان تمایل ندارند خارج از کتب درسی چیزی بخوانند. لذا به نظر می رسد باید به  این نکات توجه شود تا ما ملتی تحصیل کرده واقعی داشته باشیم./