میلوراد دودیک عضو شورای سه نفره ریاست جمهوری بوسنی و هرزگوین در گفتگویی با روزنامه گاردین گفت: من به واسطه خشم لندن، واشنگتن، برلین و بروکسل نمی‌ترسم و عقب نمی‌نشینم.
دودیک ۶۲ ساله که یکی از چهره‌های کلیدی در عرصه سیاست بوسنی در ۳۰ سال گذشته است و زمانی حامی غرب بوده، اکنون می‌گوید که برای اجرای برنامه‌هایش نیازی به پایان بوسنی و هرزگوین ندارد: "تحریم‌ها و قطع بودجه و کمک‌های مالی از سوی اتحادیه اروپا من را مجبور می‌کند تا از چین سرمایه‌گذاری بطلبم و انتظار دارم تا ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه هم به زودی به درخواست کمک من پاسخ بگوید."
وی افزود: من همیشه چنین فکری داشته‌ام. وقتی با پوتین دیدار کنم درخواستی ندارم. اوست که همیشه می‌گوید "چه کمکی از دستم برمی‌آید؟" درباره رئیس جمهوری چین هم همینطور است.
دودیک در هفته‌های اخیر بابت تمایلش برای خروج بخش صرب بوسنی و هرزگوین از نهادهای دولتی این کشور نظیر اداره مالیات، آژانس اطلاعات، قوه قضاییه و حتی ارتش ملی با هدف تشکیل یک نیروی صرب مورد انتقاد قرار داشته است. این پیشنهاد در گزارشی به سازمان ملل به مثابه "جدایی طلبی" است و ریسکی خطرآفرین برای توافق صلح ۱۹۹۵ دیتون است که به جنگ داخلی بوسنی با ۱۰۰ هزار کشته پس از تجزیه یوگسلاوی پایان داد.
همین اواخر نیز، "ولانتین اینزکو" که این پست را در تابستان سال جاری میلادی ترک کرد در پاسخ به تلاش‌های برخی افراد برای کم اهمیت جلوه دادن دامنه کشتار سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵، از این دفتر برای غیرقانونی کردن انکار نسل‌کشی استفاده کرد. این مساله باعث شد تا دودیک در ژوئیه امسال نمایندگان جمهوری صرب بوسنی را از نهادهای مرکزی خارج و در اکتبر هم پیشنهاد برگرداندن اختیارات و انتقال اراضی متعلق به دولت مرکزی را مطرح کرد.
او موضع خود را در مورد بحث برانگیزترین پیشنهاد یعنی تشکیل ارتش جدید صرب‌ها با پیشنهاد گزینه‌های دیگر اصلاح کرده و گفت: اولین مورد کاهش تعداد نیروهای ارتش ملی فعلی به نصف خواهد بود. اگر شما چنین چیزی را نمی‌خواهید چاره دیگری ندارید جز اینکه بر اساس خط مشی قانون اساسی بوسنی و هرزگوین ارتش جمهوری صرب را تشکیل داده یا اینکه جمهوری صرب بوسنی را یک جمهوری غیرنظامی شده اعلام کنید. خوب در اینجا سه گزینه وجود دارد.
رهبر صرب‌های بوسنی مساله ارتکاب نسل کشی در سربرنیتسا را که در آن ۸۰۰۰ پسر و مرد مسلمان بوسنیایی در ژوئیه ۱۹۹۵ به قتل رسیدند،‌ زیر سوال برد و گفت: نمی‌توانم احکام دادگاه علیه افراد را به مناقشه بکشم، کسی جرم ارتکابی را رد نمی‌کند اما این مساله حقیقت دارد که داستان گفته شده کل ماجرا نیست. مسلمانان و صرب‌های بوسنی به صورت یکسان در این جنگ کشته شدند. هیچ حکمی وجود ندارد که بگوید نسل‌کشی توسط مردم صرب صورت گرفته باشد.  
رهبر صرب‌های بوسنی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به اظهارات مطرح شده از سوی"کریستین اشمیت"، یکی از نمایندگان عالی اتحادیه اروپا و هشدارها درباره تهدید وجودی برای بوسنی و هرزگوین افزود: فکر نمی‌کنم پسر بدی باشم! در عوض، فکر می‌کنم خیلی واقع گرا هستم.
ملاحظه کارشناسی:
همان گونه که در گزارشات تحلیلی قبلی و در قالب مقاله انتشار یافته در سایت تخصصی دیپلماسی ایرانی با عنوان" بوسنی در معرض خطر فروپاشی" به این موضوع بطور ویژه پرداخته شد، مجددا یادآور می شود که میلوراد دودیک رهبر صرب های بوسنی بصورت شفاف و صریح از حمایت شخص پوتین از مواضع و اهداف او در فدراسیون بوسنی و هرزگوین سخن می گوید و این موضوع را می توان به نوعی به مثابه حمایت روس ها از آغاز جنگ و درگیری در این سرزمین و نهایتا تجزیه این به ظاهر جمهوری! دانست.
هم اکنون، رهبر صرب های بوسنی به همیاری و مساعدت دولت چین نیز امیدوار است که این بزرگترین رقیب اقتصادی ایالات متحده در این کارزار تمام عیار سیاسی-اقتصادی، در کنار روس ها از دیدگاه ها و تفکرات تنش زا و جنگ افروز دودیک دفاع و با وی همراهی کنند.
بر اساس شواهد و قرائن موجود، به نوعی دودیک را می توان به مثابه عروسک خیمه شب بازی روس های قدرت طلب و ایضا چینی های طماعی دانست که وی را در نقش مجری بسیار توانا و مقتدری برای اجرای نقشه های اقتصادی و سیاسی و تحقق اهداف دراز مدت خود در اعمال تحرکات و چینش جدید منطقه بالکان معرفی می کنند.
-چین و روسیه از بوسنی و مجموعه ی بالکان به عنوان گوشت قربانی و یک سپر انسانی در برابر اهداف و خواسته های امریکا در این منطقه استفاده کرده و خواهند کرد.
-بنظر می رسد: این اتفاقات و رویدادهای نمایان در عرصه بین الملل میان ابرقدرت های سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان را می توان به نوعی در امتداد جنگ سرد میان بلوک های شرق و غرب جهان دانست که حتی با فروپاشی شوروی سابق در سال 1991م، بطور واقعی پایان نیافته است.

سعید هاشمی

کارشناس توسعه روابط فرهنگی بوسنی هرزگوین