«سانیا ولاسایولیچ» وزیر فرهنگ و ورزش فدراسیون بوسنی و هرزگوین در مراسم اعلام این خبر گفت: «امروز وزارت فرهنگ و ورزش فدراسیون بوسنی و هرزگوین افتخار دارد اعلام کند که فرآیند ثبت سودالینکا در فهرست میراث ناملموس یونسکو به پایان رسیده است. من مطمئنم که این خبر باعث خوشحالی بزرگی برای همه ساکنان بوسنی و هرزگوین خواهد شد».

در کنفرانس خبری که در سارایوو برگزار شد، تأکید شد که فرآیند ثبت سودالینکا در فهرست یونسکو چندین سال طول کشیده است.

میرلا میلیچویچ معاون وزیر که با تیم خود فرآیند ثبت را پیگیری کرده است، گفت: «این اقدام باعث می‌شود سودالینکا به جزئی از موزاییک فرهنگی جهانی تبدیل شود که نمایانگر فرهنگ مردم و ثروت میراث ناملموس کشورمان است. وی به این نکته اشاره کرد که بوسنی و هرزگوین در این دسته تاکنون چندین میراث را در فهرست یونسکو ثبت کرده است: زمیانیه دوزی زنان روستاهای منطقه زمیانیه، منبت کاری شهر کونیتس، سنت چیدن گیاه ایوا در کوه اوزرن، سنت های پرورش اسب لیپیزان، مسابقه چمن زنی سفارشی در کوپرس از موارد ثبت شده هستند».

سوِدالینکا نوعی آواز سنتی شهری است که در بوسنی و هرزگوین اجرا می‌شود. این فرم موسیقی به‌عنوان نتیجه یک فرایند طولانی هم‌فرهنگی؛ زمانی که شعر شفاهی سنتی جمعیت‌های اسلاو جنوبی با تأثیرات موسیقایی امپراتوری عثمانی ترکیب شد، به وجود آمده است. سوِدالینکا معمولاً به‌صورت آکاپلا یا همراه با سازهای سنتی اجرا می‌شود و عملکرد اصلی آن روایت یک داستان است. این نوع آواز توسط هنرمندان حرفه‌ای و آماتور از تمامی جنسیت‌ها و زمینه‌های مختلف فرهنگی اجرا می‌شود و بخش مهمی از فولکلور صحنه‌ای به‌شمار می‌آید. به‌دلیل ماهیت داستان‌گویی‌اش، سوِدالینکا همچنان برای جوامع مختلف به‌عنوان بخشی از بیان هویتی‌شان اهمیت دارد. این هنر معمولاً در خانواده‌ها منتقل می‌شود و اعضای جوان‌تر از طریق تقلید می‌آموزند و با گذر زمان تغییرات فردی به آن اضافه می‌کنند. این هنر همچنین از طریق آکادمی‌های موسیقی، کلاس‌های فردی، کارگاه‌ها و سیستم آموزش عمومی منتقل می‌شود. سوِدالینکا به‌عنوان یک فرم مهم از بیان فرهنگی، حس اتصال و تعلق به یک جامعه مشترک را ایجاد می‌کند. این موسیقی عامل پیوستگی مهمی است که توسط مردم از تمامی گروه‌های قومی، جنسیتی و هویتی پذیرفته، ارزیابی و ترویج می‌شود.

منبع: سایت یونسکو و الجزیره بالکان - ۱۴۰۳/۹/۱۵