راه حفاظت از انقلاب جولای چیست؟
و چه کسانی حافظان آن خواهند بود؟
مائو تسه تونگ سخنی دارد که می گوید: انقلاب یک مهمانی و یک کار معمولی نیست. کاری مثل بافتنی یا مقاله نویسی هم نیست. تغییر انقلابی یک عمل جبری سنگین است. برای تغییر شرائط و وضعیت قبلی باید عزم و روحیه سازش ناپذیر داشت".
اگر این سخنان را با در نظر گرفتن قیام مردمی اخیر بنگلادش بخوانید، می توانید درک کنید که این کلمات و عبارات چقدر مانوس و مهم هستند. مائو تسه تونگ بعدها (1966-1976) به طور گسترده در باره ضرورت کار فرهنگی در دفاع از اصلاحات سراسری نوشت. نه تنها نوشت، بلکه دست به کار انقلاب فرهنگی زد. در پایان میدانی جنبش مردمی ژوئیه - آگوست ، سازمان‌دهندگان آن باید از حالت و روحیه قیام در سراسر کشور به ارایش «کار فرهنگی» برسند. به صراحت باید گفت امروز نیاز به ورود به مرحله گفتگو در سراسر کشور است. برخی از روشنفکران و سازمان دهندگان سیاسی این کار را انجام می دهند. اما ابتکارات بنا به ضرورت محدود می شوند. فعالان و سازمان دهندگان قیام توده ای در بنگلادش باید به سمت مردم عادی برگردند. مردم عادی خالق این مرحله جدید از تاریخ اند و تنها آنها قادر به پیشبرد آن هستند.
علاوه بر مائو، بسیاری از انقلابیون دیگر در سراسر جهان به طور گسترده در مورد چگونگی "حفظ" انقلاب نوشته اند. در کنار مردم بودن و چگونگی اجرای یک برنامه انقلابی و عند الزوم اصلاح آن در مسیر اجرا مهم است. دامنه قیام های توده ای باید به تدریج فراگیرتر شود. اگرچه جنبش ژوئیه - آگوست حامل جوهر بسیاری از جنبش‌های طبقاتی- کارگری در 15 سال گذشته است، اما حوادث این دو ماه آخر و خواسته های مردم در آن، به عنوان مرحله نهائی و اصل جنبش در نظر گرفته می شود. چالش دستیابی به تغییر مورد انتظار در این مدت کوتاه این است که بسیاری از مردمی که به جنبش پیوستند، نتوانستند اهداف فلسفی و چشم انداز آینده آن را با زندگی خود تطبیق دهند. اگر آنان بتوانند اهداف فلسفی و چشم انداز آینده آن را با زندگی خود تطبیق دهند، به "حافظان" جنبش انقلابی تبدیل خواهند شد. در روزهای آینده و مسیر پیش رو به میلیون ها نفر از این حافظان نیاز است. پس از جنگ آزادی بخش بنگلادش، این بار تنها توده‌های مردمی می‌خواهند خالق یک جامعه جدید باشند. اگر جنبش انقلابی امروز در بنگلادش بتواند برای 30 تا 40 درصد مردم طبقات پائین و فقیر، غذا، پوشاک، سرپناه، بهداشت و آموزش فراهم کند، هیچ نیرویی نمی‌تواند مانع این پیشرفت توده‌ای شود. مطالبات کارگران و کشاورزان، دستیابی به اشتغال و کالاهای اساسی روزانه، باید در اولویت لیست مطالبات توده ای کنونی قرار گیرد. تردیدها در باره قدرت و آینده این قیام توده ای، از قبل در میان اقشار مختلف جامعه مدنی پراکنده شده است. بسیاری از سازمان دهندگان قیام مردمی هم اینک به دنبال دست یابی به مناصب و فرصت های شغلی اداری هستند. این ، یک چالش است و اکنون باید بجای این رویکرد، باید زمینه های اشتغال آفرینی عمومی در جامعه را فراهم آورند. اگر در این کار موفق شوند، قیام توده ای موفق خواهد شد. جمعیت ضد تبعیض، مطمئناً نمی تواند نسبت به نظام تبعیض آمیز فروتن و سخاوتمند باشد.
ملاحظه : تفکرات و گرایشات سوسیالیستی و چپ گرایانه در فضای سیاسی و رسانه ای بنگلادش بصورت چشم گیری وجود دارد و این نوشتار تحلیلی هم از این آبشخور تغذیه شده است. حتی بخشی از حمایت های موجود در جامعه بنگلادش از مردم مظلوم فلسطین هم در کنار حمایت های گروهها و جمعیت های دینی و مذهبی، از منظر و موضع گرایش های چپ گرایانه و سوسیالیستی است.
نویسنده: الطاف پرویز، روزنامه نگار ، نویسنده و محقق
روزنامه پرتهوم الو ، جمعه 25 اکتبر 2024
نظر شما